23 mei

Gisteren zag ik dat het een slechte dag was...  Ze had kost wat kost spaghettisaus willen maken en ook deze week gestreken enzo...  Te veel hooi op haar vork misschien?  Of misschien ligt het aan ons allemaal die nu te snel denken dat het allemaal in orde is maar dat is niet zo...  Al eens bij stil gestaan hoe je spaghettisaus maakt wanneer je vastligt aan het infuus?  Geen bewegingsvrijheid, vast aan een staander met heel wat leiding...  De gedachte alleen al maakt me gek.

Ik hoop echt dat ze ooit  dat rotte infuus kwijt geraakt.  Haar gewicht blijft rond de 47, toch vind ik dat ze niet slecht eet.  Misschien is dat nu wel haar gewicht omdat ze tenslotte toch een maagverkleining ondergaan heeft.   Ik hoop dat professor Ceelen de volgende keer voorstelt om het van 3 keer naar 2 keer over te schakelen.  Volgens mij toch wel het proberen waard.

Gisteren zijn we naar de musical 14-18 geweest en ik denk dat het haar heel goed heeft gedaan.  Ikzelf vond het geweldig en ik denk echt dat ze genoten heeft van de uitstap.  Dit zijn de dingen waar ik al maanden terug naar verlang.  Een uitstapje samen maken.  

Ikzelf ben maandag bij mijn gynaecologe geweest, sowieso was  mijn zesmaandelijkse controle nodig maar ik wilde haar toch nog eens praten over de uitslag van het genetisch onderzoek.  Ik heb vertrouwen in haar en wilde toch eens haar visie.  Zij vind, net als ik, als het resultaat tegenvalt dat ik de nodige beslissingen moet nemen.  Het is volgens haar te riskant, zeker met de medische achtergrond van zowel mijn moeder als mijn grootmoeder (al heb ik haar nooit gekend) Beiden eierstokkanker, een toch niet te verwaarlozen feit.  Wel vond ze dat ik ook verschillende technieken moest overwegen.  Daarom heb ik volgende week dinsdag een afspraak bij dokter Vermeulen in het ziekenhuis van Deinze.   Op 3 juni nog een gesprek met een dokter in het UZ en dan denk ik dat ik alles op een rationele manier heb bekeken.  Mocht het dan nodig zijn kan ik op 25 juni een weloverwogen beslissing maken.  Sommige mensen vinden het voorbarig dat ik die inlichtingen nu al neem maar ik wil niet in onwetendheid in Tenerife zitten.  Ik wil niemand zijn reis verknallen. Vorig jaar werd de reis al heel emotioneel door de gebeurtenissen met mijn mama, ik wil het dit jaar niet nog eens...  

Groetjes

K

13 mei

Dag iedereen

Een tijdje geleden dat ik schreef.  Alles is een beetje door gedrongen en ik blijf er redelijk rustig bij.  De dagen vliegen voorbij en ik heb weinig tijd om na te denken.   Met mijn mama gaat het goed, haar gewicht is stilletjes aan de goede kant aan het uitgaan en vorig weekend is ze voor de eerste  keer 's avonds weg geweest naar een feest van een oud-collega.  Het is haar goed bevallen!!

Deze week is er op Iedereen beroemd een dame aan het woord die een preventieve operatie van de borsten zal ondergaan.  iedereen beroemd   Vandaag vertelde ze dat ze zich opgelucht zal voelen wanneer ze de operatie ondergaan zal hebben en zo het risico op hervallen heeft beperkt.  Ik vind dat zo moedig en ik kan zo goed haar redenering begrijpen. Ergens zou ik willen dat mijn mama dat ook zou doen maar ik begrijp haar wel dat ze genoeg heeft meegemaakt.
   Ik wil en zal niet wachten tot die verschrikkelijke kanker is toegeslagen.  Mijn mama voelt zich soms schuldig maar ergens is het door alles wat zij heeft meegemaakt dat wij hiervan misschien gespaard kunnen blijven.  Ik wil het enkel maar zo zien en weiger mezelf in zelfmedelijden te wentelen.  Als ik dat gen heb, dan staan we er voor en dan gaan we er door, dat zullen we er zeker en vast ook nog bij kunnen hebben.  Heb ik het gen niet dan kunnen we verder gaan met het verwerken wat ons de laatste maanden is overkomen.

Ik ben in augustus vorig jaar, samen met een andere auteur begonnen aan bundel over kanker.  De bundel wordt gebruikt in het BSO.  Ik heb er mijn hart en mijn ziel in gestoken en ik ben heel enthousiast over her resultaat.    Wie een kijkje wil nemen: Bundel Kanker  kan je dat op deze link doen.
Ik heb de bundel geschreven in de periode dat mijn mama begon aan haar chemotherapie en is een hulp geweest om deze moeilijke periode in mijn leven te plaatsen.  Ik heb veel veel gelezen, ben heel veel te weten gekomen, misschien te veel.  Het heeft me in een zekere zin veranderd.  Ik probeer echt gezonder te leven, niet fanatiek maar toch bewuster.  De zonnebank laat ik voor wat het was en behelp me met bruinen zonder zon,  roken is volledig verleden tijd (niet dat ik rookte, maar durfde toch af en toe een trekje nemen) ik sport en ik eet veel bewuster en dus ook gezonder.  Ik hoop dat we met onze bundel een klein beetje het verschil kunnen maken en de taboe van kanker uit de wereld kunnen helpen.

2 mei

Deze ochtend heb ik gebeld naar de dienst plastische chirurgie in Gent om een afspraak te maken voor een verkennend gesprek.  Mijn hoofd zit vol vragen en ik wil antwoord op die vragen nog voor ik de uitslag heb want ik vertrek de dag nadien naar Tenerife voor 5 weken en wil niet daar zitten met al mijn vragen om vervolgens het internet af te schuimen die me dan toch de juiste info niet kan geven.

De eerste afspraak is op 3 juni, een kleine maand voor ik het resultaat ken.  Ik ga  bij professor Van Landuyt. Ik had niet echt een voorkeur aangezien het toch maar een verkennend gesprek is.

Het heeft toch een grotere impact op mij dan ik had gedacht...

Katrien

1 mei

Dag iedereen

het nieuws van dinsdag sijpelt langzaam door en het doet wel raar, vooral enorm veel vragen die voorlopig onbeantwoord blijven.  Misschien maak ik wel al eens afspraak met een gynaecoloog en plastisch chirurg om de consequenties goed in te schatten.  Op die manier kan ik, stel dat ik drager ben van het gen, de juiste beslissing nemen.  Op 25 juni ken ik het nieuws en we vertrekken kort daarna op reis en ik wil niet met een hoofd vol vragen zitten gedurende 5 weken in Tenerife.

Wel goed om te melden is dat de bloedwaarden van mijn mama goed waren, dus ondanks de tegenslag van dinsdag toch een beetje goed nieuws.

Ik heb zo het gevoel dat ik mogelijks met een tijdbom in mij rondloop, raar hoor, het brengt me toch wel uit mijn evenwicht.  Ik probeer er niet te veel aan te denken, ik kan het immers ook niet hebben maar het volledig verdringen is volgens mij ook niet goed want als het dan toch zo is, zal de klap des te harder zijn...

Katrien