het is hard te sterven als het lente is...

Maandag het spijtige nieuws gekregen dat onze collega Guido overleden is.  Amper 10 maanden na zijn diagnose heeft hij zijn strijd verloren.  Het maakte ons heel klein en triest.  Tegelijkertijd ben ik zo dankbaar dat ik nog al die mooie momenten kan hebben met mijn ouders.  Het is jammer genoeg niet aan iedereen gegund.  Rust zacht Guido...

Vandaag een laatste controle bij professor Van Landuyt. Ik ben nu 6 maanden na mijn operatie officieel goedgekeurd en moet niet meer teruggaan op controle.

Ik had een afspraak om drie uur en voordien ben ik met mijn mama gaan lunchen naar d'Oude Leie. Het was wéér super lekker en super gezellig!  

We zijn ook stilletjes beginnen dromen over de vakantie.  Als we iemand vinden die mee kan gaan om de verzorging van haar stoma op zich te nemen zou ze eventueel overwegen om  een aantal dagen mee te gaan naar Tenerife.
We hebben iemand die wil meegaan en de verzorging van de stoma op zich kan nemen maar nog eventjes wachten of haar verlof kan ingepland worden.  Dat zou zo super zijn...  Toch een beetje stilletjes dromen...

De paasvakantie

Dag iedereen

Lang geleden dat ik iets schreef maar het zijn drukke tijden geweest.  We hebben genoten van welverdiende rust.

Ik ben een aantal keren met mijn mama terrasje gaan doen en gaan eten.  Er stond ook een dagje shoppen op het programma.  Ik voelde me zo gezegend met mijn mama-dochter momenten.  Dit verdient ze echt!  Ze maakt opnieuw plannen en is altijd zo optimistisch, een plezier om met haar op baan te gaan.  

Enkele sfeerbeeldjes: