Dag iedereen
Het is krokusvakantie dus ik had een dagje gepland met mijn mama. We zijn wat boodschappen gaan doen. Ik had in een modeprogramma van Trinny and Susannah eens gezien dat ze iemand restylden die een stoma had. Aangezien die dame heel veel problemen had met een gepaste broek te vinden die niet te veel drukte op de stoma werd daar gekozen voor een zwangerschapsbroek. Mijn mama heeft hetzelfde probleem.
Ik ben dus met haar naar baby's corner geweest. Ik heb heel discreet het probleem uitgelegd en dat meisje heeft dat enorm goed aangepakt. We kregen een paskamertje dat wat apart stond, ze hebben alle mogelijke broeken uitgehaald. Nu heeft ze toch twee comfortabele broeken. Nadien zijn we gaan eten naar Dujardin. Het heeft gesmaakt en het was super gezellig.
Toen ik naar zee reed, voelde ik dat ik zware benen had, thuisgekomen werd het snel duidelijk. Opnieuw koorts. Deze nacht twee keer andere pyjama moeten aandoen, hele hoge koorts, flauw gevoel. Doodziek... Terugval van de griep van vorige week vermoed ik.
Sedert mijn operatie in oktober heb ik al een keelontsteking gehad, sinusitis, griep met ontsteking bovenste luchtwegen en nu opnieuw hervallen van griep. Ga volgende week mijn bloed eens laten nemen. Begin me toch zorgen te maken.
Gelukkig is het nu vakantie en kan ik uitzieken. Opnieuw al mijn plannen geannuleerd en mijn zetel is mijn beste vriend.
Groetjes
Katrien
12 februari gelukkig zijn met kleine dingen...
Dag iedereen
De griep heeft me ondertussen te pakken met een ontsteking van de bovenste luchtwegen. Het is vorige week begonnen met hese stem en tegen maandagavond geen stem meer en algemene malaise. Dokter gebeld maar het was zo druk dat er geen enkele dokter kon komen.
Uiteindelijk 's morgens toch een dokter te pakken gekregen en algemeen spreekverbod gehad en uitzieken. Had dat beter de vorige keer ook gedaan maar goed, gedane zaken maken geen keer.
Ik verveel me wel, thuis zitten pff niets voor mij. Al mijn leuke activiteiten moeten afzeggen deze week. Maar goed, ik heb tijd genomen om wat TV te kijken. Ik heb naar Via Annemie gekeken en haar belevenissen op de intensieve zorgen.
Ewel amai, confronterend. Mensen stellen steeds hun grenzen bij. Dat hebben we op die 2 jaar ook steeds gedaan. Ik herkende ook hoe blij mensen kunnen zijn met hele kleine dingen. Dat is bij mijn mama ook. Vandaag nog. Ik weet dat ze graag het gezelschap van onze hondje Alice heeft maar nu ik ziek ben, is ze al in een paar dagen niet geweest. Normaal gaat ze daar als we allebei werken. Deze ochtend heeft Fabrice ze toch binnen gestoken zonder dat ze het wist. Wel met zo een klein gebaar, is mijn mama blij. Dat is toch zalig en dat doet een mens toch nadenken.
Voor wie Via Annemie wil bekijken: http://www.dailymotion.com/video/x2gk...
Gisteren kreeg ik rond vier uur een SMS-je van mijn buurvrouwtje uit Deinze. Haar papa heeft zijn strijd tegen kanker verloren. Hij heeft een lange weg afgelegd, heel moedig. Respect! Nele en ik hebben het als buurvrouwtjes altijd heel goed kunnen vinden, zonder elkaars deur plat te lopen ofzo... Nu ik aan zee woon hebben we nog steeds contact, we begrijpen elkaar en ik denk dat dit zo zal blijven. Ik ben in gedachten bij haar en haar familie. Ze stuurde me: Mijn papa is zopas overleden... heel rustig heeft hij ons verlaten... x
Ik heb haar geantwoord dat haar papa haar niet verlaten heeft maar dat hij altijd bij haar zal zijn in alles wat ze doet:
De griep heeft me ondertussen te pakken met een ontsteking van de bovenste luchtwegen. Het is vorige week begonnen met hese stem en tegen maandagavond geen stem meer en algemene malaise. Dokter gebeld maar het was zo druk dat er geen enkele dokter kon komen.
Uiteindelijk 's morgens toch een dokter te pakken gekregen en algemeen spreekverbod gehad en uitzieken. Had dat beter de vorige keer ook gedaan maar goed, gedane zaken maken geen keer.
Ik verveel me wel, thuis zitten pff niets voor mij. Al mijn leuke activiteiten moeten afzeggen deze week. Maar goed, ik heb tijd genomen om wat TV te kijken. Ik heb naar Via Annemie gekeken en haar belevenissen op de intensieve zorgen.
Ewel amai, confronterend. Mensen stellen steeds hun grenzen bij. Dat hebben we op die 2 jaar ook steeds gedaan. Ik herkende ook hoe blij mensen kunnen zijn met hele kleine dingen. Dat is bij mijn mama ook. Vandaag nog. Ik weet dat ze graag het gezelschap van onze hondje Alice heeft maar nu ik ziek ben, is ze al in een paar dagen niet geweest. Normaal gaat ze daar als we allebei werken. Deze ochtend heeft Fabrice ze toch binnen gestoken zonder dat ze het wist. Wel met zo een klein gebaar, is mijn mama blij. Dat is toch zalig en dat doet een mens toch nadenken.
Voor wie Via Annemie wil bekijken: http://www.dailymotion.com/video/x2gk...
Gisteren kreeg ik rond vier uur een SMS-je van mijn buurvrouwtje uit Deinze. Haar papa heeft zijn strijd tegen kanker verloren. Hij heeft een lange weg afgelegd, heel moedig. Respect! Nele en ik hebben het als buurvrouwtjes altijd heel goed kunnen vinden, zonder elkaars deur plat te lopen ofzo... Nu ik aan zee woon hebben we nog steeds contact, we begrijpen elkaar en ik denk dat dit zo zal blijven. Ik ben in gedachten bij haar en haar familie. Ze stuurde me: Mijn papa is zopas overleden... heel rustig heeft hij ons verlaten... x
Ik heb haar geantwoord dat haar papa haar niet verlaten heeft maar dat hij altijd bij haar zal zijn in alles wat ze doet:
26 januari
Dag iedereen
De controle bij mijn plastische chirurg is goed gegaan, hij was heel tevreden over het resultaat. Over drie maanden moet ik terug en gaan we beslissen welke kleine correcties er nog moeten worden gedaan. Ik vind het resultaat nu al heel mooi maar het kan nog beter. Aan de rechterkant heb ik een klein putje die ze zouden opvullen en aan de linkerkant is er vetweefsel dat niet soepel wordt, ook dat gaan ze proberen verhelpen.
Met mijn mama loopt alles vlot. De operatie is goed verlopen en de kleine ongemakken van de operatie zijn bijna van de baan.
Jammer genoeg heb ik al mogen delen in de brokken van de verkoudheden. Sedert zaterdag serieus beginnen niezen en snotteren en zaterdagavond hevige hoofdpijn beginnen krijgen. Deze ochtend opgestaan maar mijn hoofd bonkte en ik voelde me precies een dweil. De huisarts is ondertussen geweest en ik heb een Voltaren spuit gekregen omdat de pijn niet overging met dafalgan. Antibiotica voor sinusitis. Normaal gezien zou ik woensdag terug kunnen gaan werken. Ik hoop het want voel me beschaamd dat ik nu al geveld bent. Dokter zegt dat dit normaal is omdat mijn weerstand door de operatie serieus is afgenomen en er zijn heel veel mensen ziek, ik had ook maar een bloeddruk van 9 over 6, dus geen wonder dat ik een "dweilgevoel" heb.
De voltaren spuit doet zijn werk, ik voel me al stukken beter.
Gisteren is mijn mama samen met Fabrice naar AA Gent tegen KVO gaan kijken. Ze had tickets gekregen via An De Mol en Marijke. Ze heeft er zo van genoten. Het was wel heel confronterend voor haar dat haar conditie zo slecht was. Fabrice heeft haar moeten ondersteunen en helpen om tot op hun plaats te geraken. Toen ze deze ochtend belde was ze wel geëmotioneerd toen ze het vertelde.
Nog eens bedankt aan de mensen die zorgden voor de twee kaarten.
Vorige week heeft er iemand gebeld van de CM ziekenzorg naar mijn mama ivm mijn blog. Ze zouden er graag dingen uit publiceren. Ben best wel fier dat mijn teksten zullen worden gebruikt. Ik zou niets liever willen dan mensen helpen die in dezelfde situatie verkeren. Mijn mama is namelijk een voorbeeld van hoe je moedig leeft met kanker. Ik ben echt fier op mijn mama, nooit klagen, nooit zagen en overal het beste proberen uithalen!
Ik wil ook nog een speciaal kaarsje laten branden voor Mamke, een klassemadam die vorge week de diagnose heeft gekregen van darmkanker. Ik hoop zo dat de dokters nog kunnen helpen om haar een kwaliteitsvolle tijd te geven met haar familie. We denken aan jullie xxx
Groetjes
Katrien
De controle bij mijn plastische chirurg is goed gegaan, hij was heel tevreden over het resultaat. Over drie maanden moet ik terug en gaan we beslissen welke kleine correcties er nog moeten worden gedaan. Ik vind het resultaat nu al heel mooi maar het kan nog beter. Aan de rechterkant heb ik een klein putje die ze zouden opvullen en aan de linkerkant is er vetweefsel dat niet soepel wordt, ook dat gaan ze proberen verhelpen.
Met mijn mama loopt alles vlot. De operatie is goed verlopen en de kleine ongemakken van de operatie zijn bijna van de baan.
Jammer genoeg heb ik al mogen delen in de brokken van de verkoudheden. Sedert zaterdag serieus beginnen niezen en snotteren en zaterdagavond hevige hoofdpijn beginnen krijgen. Deze ochtend opgestaan maar mijn hoofd bonkte en ik voelde me precies een dweil. De huisarts is ondertussen geweest en ik heb een Voltaren spuit gekregen omdat de pijn niet overging met dafalgan. Antibiotica voor sinusitis. Normaal gezien zou ik woensdag terug kunnen gaan werken. Ik hoop het want voel me beschaamd dat ik nu al geveld bent. Dokter zegt dat dit normaal is omdat mijn weerstand door de operatie serieus is afgenomen en er zijn heel veel mensen ziek, ik had ook maar een bloeddruk van 9 over 6, dus geen wonder dat ik een "dweilgevoel" heb.
De voltaren spuit doet zijn werk, ik voel me al stukken beter.
Gisteren is mijn mama samen met Fabrice naar AA Gent tegen KVO gaan kijken. Ze had tickets gekregen via An De Mol en Marijke. Ze heeft er zo van genoten. Het was wel heel confronterend voor haar dat haar conditie zo slecht was. Fabrice heeft haar moeten ondersteunen en helpen om tot op hun plaats te geraken. Toen ze deze ochtend belde was ze wel geëmotioneerd toen ze het vertelde.
Nog eens bedankt aan de mensen die zorgden voor de twee kaarten.
Vorige week heeft er iemand gebeld van de CM ziekenzorg naar mijn mama ivm mijn blog. Ze zouden er graag dingen uit publiceren. Ben best wel fier dat mijn teksten zullen worden gebruikt. Ik zou niets liever willen dan mensen helpen die in dezelfde situatie verkeren. Mijn mama is namelijk een voorbeeld van hoe je moedig leeft met kanker. Ik ben echt fier op mijn mama, nooit klagen, nooit zagen en overal het beste proberen uithalen!
Ik wil ook nog een speciaal kaarsje laten branden voor Mamke, een klassemadam die vorge week de diagnose heeft gekregen van darmkanker. Ik hoop zo dat de dokters nog kunnen helpen om haar een kwaliteitsvolle tijd te geven met haar familie. We denken aan jullie xxx
Groetjes
Katrien
20 januari
Dag iedereen
Lang geleden dat ik schreef. Ondertussen ben ik terug gestart met werken en het doet me goed!!! Het vraagt uiteraard wel wat organisatie en ik probeer genoeg mijn rust te vinden en te doseren.
Het lijkt te lukken. We zijn nu toch onze derde week bezig en mijn energie is nog steeds op een behoorlijk niveau. Ik heb nog steeds de moed om 3 keer in de week naar de fitness te gaan en twee keer te lopen.
Morgen moet ik op controle bij mijn plastische chirurg en ik hoop dat hij ook tevreden is van het resultaat. Over twee maanden moet ik mijn bloed nog eens laten nemen om te controleren of mijn bloedwaarden terug een aanvaardbaar niveau hebben. (het zou me verwonderen als het niet zo was want ik voel me heel goed in mijn vel)
Vandaag moest mijn mama terug een kleine ingreep ondergaan. Ze hebben haar stoma opnieuw aangelegd omdat ze vaak problemen heeft met haar stomamateriaal dat los kwam. Deze ochtend heb ik haar voor dag en dauw binnen gebracht en tegen kwart na zeven kwamen ze haar al halen om de operatie te laten doorgaan.
Tegen half elf was ze al terug op haar kamer en alles is goed verlopen. Omdat ze haar zo goed voelde mocht ze zelfs diezelfde avond nog naar huis. Ik was wel blij voor haar, niets boven een eigen bedje en de vertrouwde omgeving.
Toen ik deze avond thuiskwam lag mijn factuur van mijn operatie in de bus. Toch wel een indrukwekkend bedragje dat er moet opgelegd worden na tussenkomst van de mutualiteit. (een opleg van 11 608 EUR) De verzekeringsmaatschappij is nog steeds niet over de brug gekomen om volledig tussen te komen. Ik heb ondertussen een advocaat onder de arm genomen en een onafhankelijke ombudsdienst geraadpleegd. Ik hoop dat ze toch gaan willen tussenkomen. Ik heb hier tenslotte niet voor gekozen.
Ik hou jullie verder op de hoogte.
Katrien
Lang geleden dat ik schreef. Ondertussen ben ik terug gestart met werken en het doet me goed!!! Het vraagt uiteraard wel wat organisatie en ik probeer genoeg mijn rust te vinden en te doseren.
Het lijkt te lukken. We zijn nu toch onze derde week bezig en mijn energie is nog steeds op een behoorlijk niveau. Ik heb nog steeds de moed om 3 keer in de week naar de fitness te gaan en twee keer te lopen.
Morgen moet ik op controle bij mijn plastische chirurg en ik hoop dat hij ook tevreden is van het resultaat. Over twee maanden moet ik mijn bloed nog eens laten nemen om te controleren of mijn bloedwaarden terug een aanvaardbaar niveau hebben. (het zou me verwonderen als het niet zo was want ik voel me heel goed in mijn vel)
Vandaag moest mijn mama terug een kleine ingreep ondergaan. Ze hebben haar stoma opnieuw aangelegd omdat ze vaak problemen heeft met haar stomamateriaal dat los kwam. Deze ochtend heb ik haar voor dag en dauw binnen gebracht en tegen kwart na zeven kwamen ze haar al halen om de operatie te laten doorgaan.
Tegen half elf was ze al terug op haar kamer en alles is goed verlopen. Omdat ze haar zo goed voelde mocht ze zelfs diezelfde avond nog naar huis. Ik was wel blij voor haar, niets boven een eigen bedje en de vertrouwde omgeving.
Toen ik deze avond thuiskwam lag mijn factuur van mijn operatie in de bus. Toch wel een indrukwekkend bedragje dat er moet opgelegd worden na tussenkomst van de mutualiteit. (een opleg van 11 608 EUR) De verzekeringsmaatschappij is nog steeds niet over de brug gekomen om volledig tussen te komen. Ik heb ondertussen een advocaat onder de arm genomen en een onafhankelijke ombudsdienst geraadpleegd. Ik hoop dat ze toch gaan willen tussenkomen. Ik heb hier tenslotte niet voor gekozen.
Ik hou jullie verder op de hoogte.
Katrien
Abonneren op:
Posts (Atom)