Kers op de taart, mijn tietenpact met Ann Reymen krijgt stilaan vorm

Dag iedereen

Deze week werd ik gecontacteerd door de redactie van Ter Zake met de vraag of ik wilde meewerken aan een reportage over de terugbetalingsproblematiek van borstreconstructies met eigen weefsel.

Na het congres in Jette wisten we dat het voorstel er was  en volgens de redactie zou dinsdag de kogel door de kerk zijn.

Een cameraploeg kwam me oppikken en ze deden een reportage op de zeedijk.  Het was een superleuke ervaring.
reportage Ter Zake

Groetjes
Katrien

6 juli

Dag iedereen

Heel lang geleden dat ik schreef.   Een beetje in het sukkelstraatje gezeten, gevallen in de douche, rechter hand gezwollen, naar de spoed gegaan daar bleek niets gebroken en werd ik met pijnstillers naar huis gestuurd...  

Achteraf bleek er veel meer aan de hand en heb ik heel lang gesukkeld met pijn en zwellingen. Ondertussen beter maar de pijn op het einde van de dag is er nog, volgens de dokter zal dit nog een tijdje duren.

Mijn mama kreeg een tweetal weken geleden nog een CT scan en alles was in orde dit was opnieuw een opluchting.  Professor Denys zei ook dat er patiënten zijn die jaren goed zijn met de medicatie, laat ons hopen dat dit ook voor haar zo zal zijn.

Ikzelf moest ook opnieuw mijn jaarlijkse controles hebben, door de problemen met mijn hand heb ik maar vorige week de scan kunnen doen want ik dokter raadde me aan zo weinig mogelijk met mijn hand te doen, ook rijden met de auto ging moeizaam.

Gisteren resultaat gehad en alles is in orde, we zijn terug een jaar op ons gemak :)

Groetjes
Katrien

1 juni

Dag iedereen

Het is een hele tijd geleden dat ik nog schreef.   Er is zo veel gebeurd en ik heb even tijd nodig gehad voor mezelf.

Het plotse overlijden van Emmy heeft me heel diep geraakt. Wat me vooral zo heeft wakker geschud, is het feit dat alles gewoon verder gaat, enkel de mensen voor wie Emmy betekenis had, blijven achter met hun verdriet. Daar denk ik vaak aan.  Hoe klein wij hier zijn op deze wereld...

  In hele kleine dingen denk ik aan haar:  het liedje My way, het uurtje studie waar zij mij kwam aflossen maar er nu een onbekende de ruimte binnenkomt, haar foto op de kast, telkens ik mail naar de kopiedienst,... Heel close was ik niet met haar maar we hadden elkaar graag en haar eigenzinnig karakter heeft me altijd geboeid.  My way or the highway...



Mijn mama is maandag haar uitslag moeten ophalen van haar hersenscan en alles was tip top in orde.  Terug een ontlading, terug even ademhalen...
Morgen wordt ze 65 jaar.... Niet te geloven!!!  Ik ben dankbaar ze nog bij mij te hebben en dit te kunnen vieren!

De vakantie staat voor de deur en ik hoop mijn rust te vinden.  Ik hou jullie op de hoogte!!!







De hemel huilt mee....

Gisteren 22 u 10 kreeg ik het nieuws, Emmy, er was geen hoop meer...  De wereld stond even stil maar ging nadien gewoon verder met draaien.

Ik heb hier geen woorden voor...  Hadden we maar....  Konden we maar...  Troostende woorden zullen komen zoals:  " Probeer de mooie herinneringen te koesteren"

Dat klinkt zo cliché..  De mooie dingen koesteren.... Daarmee moeten degene die haar graag zien het dus doen...  Het leven in 1 vingerknip van haar ontnomen, foetsie....het enige wat ons rest zijn die herinneringen.

Het gaat je goed meid.
Katrien
x




kick some ass Emmy...

Lieve Emmy

Maandag, 8 u 10 mededeling van de directeur.... De hemel viel op mijn hoofd... De dag voordien stonden we gewoon samen te werken op de opendeurdag en nu lig jij daar... in het UZ te vechten voor jouw leven.   Woorden schieten mij te kort...

Opnieuw een bewijs dat alles in een seconde anders kan zijn, opnieuw een bewijs hoe klein en kwetsbaar we als mens zijn.

Hoe stom,  maar die ochtend stuurde ik je een sms-je ook al wist ik dat je niet zou antwoorden...

Ik wilde je gewoon zeggen dat je moet vechten, dat je een straffe madam bent en dat er heel veel mensen om je geven.

Kick some ass girl!!!!

Katrien

link naar krantenartikel