Elke dag sta ik op met de gedachte, hoe een mens die zich over een paar maanden nog perfect voelde het kan en moet verwerken nu zo hulpbehoevend en zwak te zijn. Dit valt me zwaar en er is jammer genoeg niets dat ik of iemand anders hier kan aan veranderen.
Over 14 dagen ben ik terug thuis en hoop dan op de ene of de andere manier het verschil te kunnen maken. Wat afleiding en gezelschap zal al wonderen doen.
Tot gauw!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten