27 november, onze wekelijkse afspraak in het Uz

Opnieuw kan de chemo doorgaan, wat een opluchting.

18 december komt steeds dichterbij.  Ik heb ook de indruk dat ze steeds sterker wordt, vooral mentaal. Het positieve nieuws van professor Ceelen heeft haar precies een boost gegeven.  Nooit klagen en het allemaal ondergaan.  Petje af hiervoor...  Weet niet of ik dit zo goed zo kunnen plaatsen allemaal.

Haar gewicht staat nu op 46 kg.  8 kilo meer dan in augustus.  Wauw... maar toch nog steeds 10 kg minder dan wat ik weeg.  

We staan nu toch heel dicht bij het einde, ook soms wel een beetje benauwend, want nu weet je dat de medicatie zijn werk doet maar als ze stopt, gaat het dan zo blijven?   Ik weet dat we dit nu niet mogen denken maar na de chemo zal het toch telkens afwachten zijn wat de tussentijdse controles zeggen...

Zorgen voor later, in het heden leven is de boodschap.

Groetjes
Katrien

1 down, 4 to go...

De bloedwaarden stonden heel goed, alleen de rode bloedcellen wat minder maar de dokters waren tevreden.  Chemo kon ook voor een keer vroeg doorgaan, tegen 12 uur zou het hier kunnen geklonken zijn, dus dat is een succes.

We kunnen dan eens op ons gemak samen naar de cafetaria gaan.

Blij dat we al zo ver zijn.

Ieder huisje heeft zijn kruisje.  Momenteel heeft een vriend van ons en zijn familie,een zwaar te dragen!  Rob, de zoon van een goeie vriend van ons, is  zondagnacht in een verkeersongeval betrokken geraakt   en  ligt momenteel in coma.

Een kaarsje voor jou, Rob, blijven vechten!!!




teksten die doen nadenken.

een dankbaar hart
plant bloemen 
langs het platgereden pad 
van vanzelfsprekendheden!!!
*******************************
De indrukwekkendste kracht
is deze die groeit
uit kwetsbaarheid.
Ze toont een mens 
in al zijn waardigheid.
En ze verlegt herhaaldelijk
de grenzen.
******************************
Soms is de werkelijkheid 
zo hard als steen.
Ook de beeldhouwer kost het 
een zee van tijd
om wat erin verborgen ligt
van al het ruwe te bevrijden. 

18 november, een heel tevreden professor Ceelen

Vandaag moest mijn mama op consultatie bij Ceelen, ze moest er kwart voor 9 zijn maar kon pas half elf binnen.

Hij bekeek haar dossier en was heel tevreden met wat hij zag, de grafiek met haar tumormarker ging in een uitgesproken dalende lijn naar beneden tot aan een normaal niveau.  Hij toonde haar de grafiek en zei dat het daarvoor is dat ze dit allemaal doen.  Dus hij was wel tevreden.

Verder opperde hij dat ze me misschien haar stoma moest behouden omdat het ongedaan maken van zo een stoma ook niet onmiddellijk in orde is en toch wel wat revalidatie inhoudt.  Mijn mama heeft heel duidelijk gezegd dat ze dit NIET wilt en de bijkomende revalidatie erbij wil nemen.  Hij begreep haar standpunt.

Ook vroeg ze of hij samen met het ongedaan makan ven de stoma, de HIPEC behandeling niet kon doen en hij vond dit een goed idee.

Dus ja, het is opnieuw een veldslag gewonnen!!

Groetjes
Katrien

13 november chemo gaat door

Ondertussen 11 uur de chemo kan doorgaan maar nog geen chemo gezien.

Haar bloed was goed.  Na deze keer nog 5 keer dus als alles goed zit kan het afgerond worden op 18 december, kunnen we 2014 starten zonder ritjes naar het UZ.  Ik hoop zo dat het lukt.  Stap voor stap zei de dokter, dat is natuurlijk het belangrijkste.

Vandaag zijn mijn ouders 42 jaar getrouwd en morgen is mijn vader jarig.  Reden tot feest dus.  We gaan het er ons morgen eens goed van nemen.

tot later
Katrien

11 november

een verlengd weekend achter de rug, die eigenlijk super lang duurt voor mij.  Ik moet pas donderdag terug aan het werk.

Ik voel me de laatste tijd veel minder moe, we hebben ook beslist naar Tarifa te gaan deze winter, dus het zonnetje zal me over een aantal weken ook super goed doen!! Wat ben ik blij 80 % te werken, ik weet anders niet hoe ik dit allemaal zou doen.

Woensdag naar het UZ.   Mijn mama geeft zelf aan dat ze zich beter voelt en dus denkt dat ze de chemo deze keer zal kunnen krijgen.  Is wel goed, op die manier kunnen we aftellen.

Donderdag is mijn vader jarig.  63 jaar.  We gaan een visschotel bestellen en 's avonds een mini feestje houden.  Het zal iedereen deugd doen nog eens gezellig samen te zitten aan tafel.

Als ik terugkijk op wat we de laatste maanden al allemaal doorstaan hebben, ben ik verwonderd dat we er ons allemaal zo goed hebben doorgeslagen.  We hadden natuurlijk ook niet echt een andere keuze.

Ik zie ons daar nog altijd zitten in de zetel, radeloos, hopeloos en vol angst.  Hadden we toen geweten wat we nu weten, we hadden ervoor getekend. Tegen mij had ze het nooit rechtstreeks gezegd maar tegen Rosemie had ze gezegd dat ze hoopte het einde van het jaar te halen.  Daar zijn we nu ondertussen bijna en we mogen hopen, we kunnen hopen, we mogen plannen maken en we kunnen plannen maken.  

HOOP!!!!


Groetjes
Katrien

6 november chemo kon niet doorgaan :(

Dag iedereen

Al de hele week zei mijn mama dat ze niet het gevoel had dat haar bloed ging goed staan en inderdaad de witte bloedcellen stonden niet goed en we moeten een weekje rusten.  Niets aan te doen, alleen jammer dat het op die manier niet aftelt...

Nog een mooie spreuk om even over na te denken...


5 november

Morgen terug naar uz voor chemo, alleen zal het niet met mij zijn deze week.  Fabrice zit in de Ardennen en het is niet haalbaar met Amélie om dit te combineren.

Mijn vader heeft verlof genome en Rosemie is ook van de partij.   Na deze chemo nog 5 te gaan.  Dus het begint toch licht te komen aan het einde van de tunnel.  

Doet me wel raar dat onze wekelijkse gewoonte doorbroken wordt, maar ergens ook niet slecht want zit met een verkoudheid en wat van een zere keel.

Groetjes en ik hou jullie op de hoogte!!
Katrien

3 november

Dag iedereen,
lang geleden dat ik nog iets liet horen maar een drukke en deugddoende vakantie gehad!

Vorige week woensdag zijn we naar chemo geweest en heeft mijn mama twee zakken bloed gekregen en dat doet haar toch wel deugd.   ze voelt zich minder ijl in haar hoofd en minder emotioneel dus als het helpt waarom niet he...

Deze week ga ik eens niet mee naar de chemo want Fabrice is een hele week naar de Ardennen en het is niet haalbaar dat ik Amélie al van voor 7 uur in de opvang steek en dan moet ik ook zeker zijn dat ik voor 13 uur terug ben...  en dat is in het UZ ook  niet te voorspellen.

Mijn vader gaat dan eens congé nemen en Rosemie komt langs voor een gezellige babbel.  (bedankt hé, Rosemie, ik weet dat je mijn blog volgt :) )

Haar gewicht is ook in de goede richting aan het gaan, ze zat boven de 45 kilo dus als we weten van waar ze komt..

Ik hou jullie verder op de hoogte en tot binnenkort!

Katrien