Toch nog een snelle update vanuit het zonnige Spanje.
Deze ochtend kreeg ik telefoon van ons lieve oma. Ze was op consultatie geweest bij professor Ceelen en die was blij van de evolutie die ze gemaakt heeft. Als ze een aantal dagen boven 50 kg blijft mag ze de TPN afbouwen naar 2 keer en hij denkt dat er er tegen het einde van het jaar volledig vanaf zal zijn.
Gedaan met die vervelende infuustoestanden. Een pak van mijn hart om te horen!!! Eindelijk niet meer gebonden aan tijden.
Ook vertelde hij haar dat de literatuur beschrijft dat kankers ten gevolge van BRCA gen meer kans hebben op volledige genezing. Laat dit alstublieft waar zijn... toch een emotionele opkikker.
Zelf stel ik het goed, ik heb me verzoend met wat er is. Ik denk er wel aan en ik ben er soms ook wel triest over maar ik troost me met de gedachte dat ik mezelf veel leed kan besparen.
Groetjes
K
Nog even een update
De afspraak bij professor Van Landuyt is heel goed meegevallen, ik heb de uitleg nog eens opnieuw gekregen. Hij begreep mijn beslissing en vond het de juiste keuze.
Op 13 oktober moet ik me om 7 uur aanmelden in het AZ Sint Lucas en word ik geopereerd. Ze gaan het in twee keer doen. Ik zou een week in het ziekenhuis moeten blijven en hij vermoedt dat er 8 weken revalidatie zal nodig zijn. De ovariëctomie zal in de loop van september plaatsvinden. De juiste datum spreek ik dan in augustus af.
Wat een vermoeiende dag, nu ben ik echt toe aan rust! Een fijne vakantie aan iedereen!
Groetjes
Katrien
Op 13 oktober moet ik me om 7 uur aanmelden in het AZ Sint Lucas en word ik geopereerd. Ze gaan het in twee keer doen. Ik zou een week in het ziekenhuis moeten blijven en hij vermoedt dat er 8 weken revalidatie zal nodig zijn. De ovariëctomie zal in de loop van september plaatsvinden. De juiste datum spreek ik dan in augustus af.
Wat een vermoeiende dag, nu ben ik echt toe aan rust! Een fijne vakantie aan iedereen!
Groetjes
Katrien
25 juni
Dag iedereen
Niet zo een goed nieuws, ik ben dus draagster van het BRCA 2 gen.
Nu het uitgesproken is, blijf ik er heel rationeel bij. Ik wil de kanker voor zijn, ergens moet ik ook een stuk blij zijn dat ik het weet, veel mensen lopen er misschien mee rond, zonder het te weten, ik kan er preventief iets aan doen. Deze avond ga ik nog langs bij professor Van Landuyt om praktische afspraken te maken.
Morgen vetrekken we op reis en daarna zullen we alles doen wat nodig is. Ik neem een break van 5 weken, ik laat in augustus zeker nog iets van me horen.
Wat mijn mama betreft: haar gewicht gaat de goede kant uit, de 50 kg is in zicht en ook haar mammografie en echografie waren goed dus er is ook nog iets goeds te vertellen.
Groetjes en geniet van de zomer!
Katrien
Niet zo een goed nieuws, ik ben dus draagster van het BRCA 2 gen.
Nu het uitgesproken is, blijf ik er heel rationeel bij. Ik wil de kanker voor zijn, ergens moet ik ook een stuk blij zijn dat ik het weet, veel mensen lopen er misschien mee rond, zonder het te weten, ik kan er preventief iets aan doen. Deze avond ga ik nog langs bij professor Van Landuyt om praktische afspraken te maken.
Morgen vetrekken we op reis en daarna zullen we alles doen wat nodig is. Ik neem een break van 5 weken, ik laat in augustus zeker nog iets van me horen.
Wat mijn mama betreft: haar gewicht gaat de goede kant uit, de 50 kg is in zicht en ook haar mammografie en echografie waren goed dus er is ook nog iets goeds te vertellen.
Groetjes en geniet van de zomer!
Katrien
10 juni
Dag iedereen
Uiterlijk zie je aan mij niet veel, ik ga werken, mijn sociale activiteiten worden verder gezet en de wereld draait gewoon verder. Deze nacht ben ik wakker geworden van het onweer en heb het nu heel moeilijk om terug te slapen, er gaat dan wel van alles door je hoofd. Ik wil het weten, ik wil er vanaf zijn, ik wil gewoon verder gaan. Soms vind ik het niet eerlijk! We hebben al zo veel meegemaakt, wanneer zal dit eens stoppen? Wanneer kunnen we een ander hoofdstuk beginnen? Nooit, vrees ik! Daar ben ik waarschijnlijk nog het meest van alles kwaad over. Die kanker heeft zo veel gedaan en nu meer dan een jaar later, is er nog een onzekerheid bij gekomen. Ik kan dan wel voor mij al beslissingen hebben genomen maar wat als Amélie dat dan ook heeft, pfff... Ik weet dat ik niet mag vooruit lopen op de dingen maar nachten zoals nu, maakt het er niet makkelijker op.
Morgen nieuwe moed, nieuwe hoop en een nieuwe dag!
Katrien
Leven met een risico
Uiterlijk zie je aan mij niet veel, ik ga werken, mijn sociale activiteiten worden verder gezet en de wereld draait gewoon verder. Deze nacht ben ik wakker geworden van het onweer en heb het nu heel moeilijk om terug te slapen, er gaat dan wel van alles door je hoofd. Ik wil het weten, ik wil er vanaf zijn, ik wil gewoon verder gaan. Soms vind ik het niet eerlijk! We hebben al zo veel meegemaakt, wanneer zal dit eens stoppen? Wanneer kunnen we een ander hoofdstuk beginnen? Nooit, vrees ik! Daar ben ik waarschijnlijk nog het meest van alles kwaad over. Die kanker heeft zo veel gedaan en nu meer dan een jaar later, is er nog een onzekerheid bij gekomen. Ik kan dan wel voor mij al beslissingen hebben genomen maar wat als Amélie dat dan ook heeft, pfff... Ik weet dat ik niet mag vooruit lopen op de dingen maar nachten zoals nu, maakt het er niet makkelijker op.
Morgen nieuwe moed, nieuwe hoop en een nieuwe dag!
Katrien
Leven met een risico
3 juni
Dag iedereen
Lang geleden maar het is druk geweest.
Deze zondag was het een feestje van mijn mama, ze heeft iedereen uitgenodigd die het laatste jaar voor haar het verschil maakte. Het was super gezellig en het heeft haar een boost gegeven. We hebben lekker gegeten en goed gedronken. Gisteren was ze jarig, ze zag er heel goed uit. Deze avond is ze naar een opname van een radioprogramma dus ze begint stilletjes aan haar leven terug op te pakken. Laat ons duimen dat het zo verder mag lopen.
Vorige week dinsdag ben ik bij dokter Vermeulen, plastisch chirurg, gegaan om wat inlichtingen te nemen over de mogelijke mastectomie mocht ik drager zijn van het BRCA 2 gen.
Vandaag zijn we naar professor Van Landuyt geweest in het UZ van Gent en ook daar kregen we een heel goeie uitleg. Ik zou uiteindelijk kiezen voor een reconstructie met eigen lichaamsvet. Aangezien ik geen buikvet genoeg heb, zouden ze het uit mijn rug moeten nemen en moet ik twee operaties ondergaan. Er zijn hier uiteraard risico's aan verbonden 5% van de operaties mislukken omdat er bloedvaatjes moeten worden doorgeknipt en terug aan elkaar moet worden gezet. Elke operatie houdt wel een risico in.
Alle artsen die ik nu al gesproken heb, raden me aan om de operatie te doen, hetgeen ik al eigenlijk zelf beslist had. Fabrice heeft nu ook duidelijk gehoord hoe de vork aan de steel zit. Op 25 juni gaat Fabrice ook mee als we naar het genetisch centrum moeten voor het resultaat. Het kan dat ik mijn vader zijn genen heb, maar ik ben voorbereid op het ergste.
Soms stoort het me wel dat sommige mensen die er niets vanaf weten zo raar reageren. Ik praat er eigenlijk nog zo weinig mogelijk over, het is ten eerste nog niet zo maar vooral de reactie van sommige mensen vind ik raar. Mensen die niet weten wat eierstokkanker doet met een mens en die vooral niet weten hoe het voelt om angst te hebben, doen van die vreemde uitspraken. Oh ja, het zal mijn beslissing zijn en wat andere mensen hiervan denken, trek ik me niet aan. Mijn moeder haar oncologe, mijn gynaecologe, de twee plastische chirurgen die ik gesproken heb en de mensen van het genetisch centrum zitten allemaal op dezelfde golflengte, dan betekent de mening van sommige mensen niets.
Ik hou jullie op de hoogte. Over drie weken is het zover.
Groetjes
K
Lang geleden maar het is druk geweest.
Deze zondag was het een feestje van mijn mama, ze heeft iedereen uitgenodigd die het laatste jaar voor haar het verschil maakte. Het was super gezellig en het heeft haar een boost gegeven. We hebben lekker gegeten en goed gedronken. Gisteren was ze jarig, ze zag er heel goed uit. Deze avond is ze naar een opname van een radioprogramma dus ze begint stilletjes aan haar leven terug op te pakken. Laat ons duimen dat het zo verder mag lopen.
Vorige week dinsdag ben ik bij dokter Vermeulen, plastisch chirurg, gegaan om wat inlichtingen te nemen over de mogelijke mastectomie mocht ik drager zijn van het BRCA 2 gen.
Vandaag zijn we naar professor Van Landuyt geweest in het UZ van Gent en ook daar kregen we een heel goeie uitleg. Ik zou uiteindelijk kiezen voor een reconstructie met eigen lichaamsvet. Aangezien ik geen buikvet genoeg heb, zouden ze het uit mijn rug moeten nemen en moet ik twee operaties ondergaan. Er zijn hier uiteraard risico's aan verbonden 5% van de operaties mislukken omdat er bloedvaatjes moeten worden doorgeknipt en terug aan elkaar moet worden gezet. Elke operatie houdt wel een risico in.
Alle artsen die ik nu al gesproken heb, raden me aan om de operatie te doen, hetgeen ik al eigenlijk zelf beslist had. Fabrice heeft nu ook duidelijk gehoord hoe de vork aan de steel zit. Op 25 juni gaat Fabrice ook mee als we naar het genetisch centrum moeten voor het resultaat. Het kan dat ik mijn vader zijn genen heb, maar ik ben voorbereid op het ergste.
Soms stoort het me wel dat sommige mensen die er niets vanaf weten zo raar reageren. Ik praat er eigenlijk nog zo weinig mogelijk over, het is ten eerste nog niet zo maar vooral de reactie van sommige mensen vind ik raar. Mensen die niet weten wat eierstokkanker doet met een mens en die vooral niet weten hoe het voelt om angst te hebben, doen van die vreemde uitspraken. Oh ja, het zal mijn beslissing zijn en wat andere mensen hiervan denken, trek ik me niet aan. Mijn moeder haar oncologe, mijn gynaecologe, de twee plastische chirurgen die ik gesproken heb en de mensen van het genetisch centrum zitten allemaal op dezelfde golflengte, dan betekent de mening van sommige mensen niets.
Ik hou jullie op de hoogte. Over drie weken is het zover.
Groetjes
K
Abonneren op:
Posts (Atom)