Dag iedereen
Uiterlijk zie je aan mij niet veel, ik ga werken, mijn sociale activiteiten worden verder gezet en de wereld draait gewoon verder. Deze nacht ben ik wakker geworden van het onweer en heb het nu heel moeilijk om terug te slapen, er gaat dan wel van alles door je hoofd. Ik wil het weten, ik wil er vanaf zijn, ik wil gewoon verder gaan. Soms vind ik het niet eerlijk! We hebben al zo veel meegemaakt, wanneer zal dit eens stoppen? Wanneer kunnen we een ander hoofdstuk beginnen? Nooit, vrees ik! Daar ben ik waarschijnlijk nog het meest van alles kwaad over. Die kanker heeft zo veel gedaan en nu meer dan een jaar later, is er nog een onzekerheid bij gekomen. Ik kan dan wel voor mij al beslissingen hebben genomen maar wat als Amélie dat dan ook heeft, pfff... Ik weet dat ik niet mag vooruit lopen op de dingen maar nachten zoals nu, maakt het er niet makkelijker op.
Morgen nieuwe moed, nieuwe hoop en een nieuwe dag!
Katrien
Leven met een risico
Geen opmerkingen:
Een reactie posten