Dag iedereen
Sedert de week voor de vakantie ben ik nu al aan het sukkelen met mijn gezondheid... Nu hebben ze eindelijk gevonden wat er is. Ik heb een clostridium infectie door antibiotica te gebruiken in de week voor de krokusvakantie. Ik ben heel vermoeid door de aanhoudende buikloop, totaal geen fut meer, terwijl ik een paar weken geleden over een huis kon springen. Nu maar hopen dat deze ongemakken snel van de baan zijn.
Mijn mama heeft heel wat activiteiten gehad de laatste weken. Ik ben nog steeds de mensen heel dankbaar die haar komen halen om een toffe namiddag te hebben en die mensen die haar nog steeds op regelmatige basis komen bezoeken.
We praten eigenlijk nog heel weinig over haar ziek zijn. We weten allebei dat de onderzoeken van maart naderen maar we passen allebei hetzelfde principe toe: voor ons uitschuiven en het probleem aanpakken als het zich stelt. Ik weet ergens wel dat er iets zal zijn en dat ons leven weer een deuk zal krijgen. Er zal behandeling nodig zijn, welke weten we nog niet... alles hangt af van de resultaten...
Hier ben ik misschien wel in geëvolueerd, ik durf te leven en ben niet constant aan het denken aan wat er zal komen. Ik leef nu.
Vorige week heeft Amélie oorringen gekregen van oma en opa. Ze was heel geëmotioneerd toen ze zei dat ze hoopt dat Amélie elke keer wanneer ze haar oorringen zal insteken, ze zal denken aan haar. Dat zijn dan natuurlijk heel moeilijke momenten.
Groetjes
K
Geen opmerkingen:
Een reactie posten