De nacht van zaterdag op zondag geland in Oostende. Pas om drie uur in bed maar toch om 9 uur uit de veren om richting Deinze te gaan.
Wij waren alle drie heel hard geschrokken over hoe tenger en broos ze er uitziet. Haar gezicht viel mee maar de rest, ik had het me proberen voorstellen maar de realiteit kwam hard aan. Het eerste contact was emotioneel en ze zei zelfs dat ze dacht dat ze bang is geweest dat ze ons nooit meer zou zien. De eerste weken moet ze dus, zoals ik vermoedde en wat ze altijd voor mij verborgen heeft, heel slecht gevoeld hebben. Na de eerste emoties hebben we dan een glas champagne gedronken op het positieve van de toekomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten