Niettegenstaande dat bij de bloedafname mijn mama haar tumormarkers serieus gezakt waren, was ik toch best wel nerveus over het resultaat van de tussentijdse scans. Vandaag had mijn mama om 11 uur een afspraak in het UZ. De hele ochtend heb ik als verstijfd rond gelopen, ik kwam maar niet vooruit... Wat als... ik kan het niet aan als.... die gedachten flitsten de hele tijd door mijn hoofd.
Uiteindelijk de verlossende telefoon: een goed rapport. Tumormarkers staan op niveau van iemand die geen kanker heeft en die klieren reageren op de chemo. Goed nieuws want dit betekent dat ze in na de chemo mag beginnen aan de pillen waar ik in één in mijn vorige blogverhalen al over schreef...
Terug ademenen, terug hoop.
Ik wens jullie allemaal een spetterend 2016 met vooral een goede gezondheid. De rest kan je allemaal zelf doen. Geluk maak je zelf, daar ben ik echt van overtuigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten