Dag iedereen
Sedert dat mijn mama ziek is geworden, schrijf ik elk jaar mijn nieuwjaarsbrief. Dit jaar schreef ik er geen. Shame on me... Ja ook ik was me niet bewust meer van.... shame on me, hoe snel alles kan keren. Terug met de voetjes op de grond. Lesje geleerd.
Mijn nieuwjaarsbrief...
2016 een bewogen jaar... ik wilde en ging mijn droom waar maken en dat deed ik ook. Ik werd gesteund en mensen geloofden in mij, dat deed goed! (nu moet ik het nog bewijzen ;) )
Mijn mama heeft in 2016 op een heel aanvaardbare manier met kanker kunnen leven. Ze ging regelmatig op controle, ze kwam bij, ze genoot, vooral van de kleine dingen en dat maakte me gelukkig. We aanvaardden de beperkingen in het leven, we leefden en waren/zijn gelukkig met wat de dag brengt/bracht.
Ik nam risico's, veel risico's, grote veranderingen maar ik deed het... omdat ik weet dat je je geluk zelf moet maken. Niet wachten op... want morgen kan het te laat zijn. Dank je mama, voor die levensles. Ik ben er zo, big time, een ander mens door geworden (hoe raar dat dit nu ook mag klinken)
Wat ben ik fier op haar, ze maakte me tot de mens die ik ben. Strijdvaardig, loyaal, koppig, altijd de beste willen zijn, zacht en sterk tegelijkertijd, mondig, assertief, eigenzinnig,... (en ja soms onuitstaanbaar als alle eigenschappen samen komen :) )
Amélie draagt jou/jullie op handen! Haar veilig thuishaven dat is bij jullie. Ook op het moment dat ik besloot om 360° te veranderen in mijn leven, waren jullie de thuishaven. Dank je daarvoor. Ook omdat jullie het begrepen hebben en mijn beslissingen altijd gerespecteerd/gesteund hebben. Moet niet altijd gemakkelijk geweest zijn voor jullie... Tja... ik ben ook niet het gemakkelijkste kind geweest . Maar weet je, ik heb het ook nooit willen zijn. Dit maakt me nu tot wie ik ben.
(PS :onder een appelboom vindt men geen peren hé)
Liefs
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten