Deze morgen toen we aankwamen bij oma liet ze ons weten dat ze een hele slechte nacht had gehad. Ze had moeten overgeven en het infuus van haar TPN was regelmatig in alarm gegaan.
Volgens haar was het de appelflap die ze gisteren gegeten had op haar maag blijven liggen maar het kan natuurlijk ook van de chemo zijn of van die spuit. Ze had immers nog nooit klachten.
Deze middag heeft ze niet gegeten maar deze avond toen ik thuis kwam van mijn werk, zei ze toch dat ze haar beter voelde en dat haar maag begon te grommen.
Nu net had ik een verrassing gepland voor zaterdag en had ik aan restaurant Dujardin gevraagd om een menu voor mijn ouders te brengen om te vieren dat het tussentijds resultaat goed was. Ze liet al een paar keer vallen dat ze zo uitkijkt om eens uit te gaan eten en als zij niet naar het restaurant kan gaan dan komt het restaurant naar haar hé!
Hoop dat het nog kan doorgaan. We zullen morgen zien...
Vanavond ga ik naar de ladies night hier in Bredene, het zal me deugd doen om me eens te ontspannen want ik loop enorm prikkelbaar omdat ik zo moe ben. Emotioneel moe vermoed ik en elke keer kom ik op hetzelfde: het onbegrip van Tom die nu al maanden niet omkijkt naar zijn moeder. Heel ons gezin leeft mee, wij allemaal doen ons best om het voor iedereen haalbaar te houden maar van hem geen SMS, geen telefoon, geen teken van leven. Erg vind ik het en ik heb er nog nooit over geschreven maar waarom zou ik niet.... De waarheid moet niet verzwegen worden!
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten