Ondanks alles: de pijn, de vermoeidheid, het me zo hulpbehoevend voelen,... heb ik een gevoel van bevrijding. Het is zo moeilijk uit te leggen. Ook al is mijn lichaam momenteel nog een slagveld, ik weet: dit is goed. Gisteren ben ik nog eens langs geweest bij de plastische chirurg en hij was tevreden met wat hij zag. Ik ben verlost van alle redons en drains, wat al een hele opluchting is.
De verpleegster legde gisteren uit terwijl ik aan het wachten was waarom het zo belangrijk is dat ik me rustig houd en geen bruuske bewegingen maak. Het komt er dus eigenlijk op neer dat ze een stukje uit mijn borstbeen gehaald hebben om via daar een ader te nemen en die aan te sluiten op een ader die komt uit het weefsel uit mijn rug, dat ze gebruikt hebben als vervanging. Nu moet mijn lichaam zelf verder verschillende vertakkingen maken maar momenteel is het wel gevaarlijk dat die ader zou afscheuren en de operatie alsnog kan mislukken. Er zijn zelfs mensen bij wie het fout liep door hevig te hoesten. Het was wel goed dat ik dit hoorde, ik wil en zal dan ook geen risico's nemen. Toch indrukwekkend wat ze kunnen. Ik ben de wetenschap dankbaar!
Katrien x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten