Als ik eerlijk ben, ik probeer de realiteit te ontlopen en echt vandaag te leven. Niet te veel denken...
Een feit blijft, wat er is, is er... Ik kan de klok niet tegenhouden, ze blijft tikken en de wereld blijft draaien.
Mijn mama is na de bestralingen terug de oude... Ze ziet er goed uit, ze heeft meer kracht maar de vraag blijft, hoelang...
Volgende week deze tijd heb ik mijn eerste deel van de operatie achter de rug, ik ben nerveus en bang maar probeer me sterk te houden. Het zal wel voorbij gaan en zoals mijn mama het altijd zegt: het wordt elke dag avond...
Sorry voor mijn minder positieve berichtje, ik heb het echt lastig, het wordt me dan ook niet gemakkelijk gemaakt in mijn leven.
Ik hou jullie op de hoogte.
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten