Volledig overgeleverd aan de wetenschap.... Nog steeds vraag ik me af waarom dit haar moest overkomen. Ik heb het er zo moeilijk mee en ik ben er innerlijk zo kwaad over!! Ik weet met die kwaadheid soms geen blijf. Mijn mama, mijn liefste mama.... Het doet zo pijn vanbinnen maar ik moet me sterk houden, ik wil ook niet dat ze weet hoeveel pijn het me doet... Soms heb ik het gevoel dat ik de grip om mijn leven verlies...
Ik denk dat ik dinsdag de hele dat wil slapen of de tijd stil zetten... Wat als... Ik ben gewoon bang!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten