mijn verhaal: 2015

mijn nieuwjaarsbrief

Over een uurtje sluiten we het boek van 2015. Voor mij toch speciaal want ik had nooit gedacht om mijn mama nog bij me te hebben. Ik ben dankbaar... Had ik in april 2013 kunnen tekenen voor dit scenario, dan had ik dit onmiddellijk gedaan. Nu wil ik meer....

2015 is een relatief rustig jaar voor ons geweest.
Mijn operatie van oktober 2014 is volledig verteerd, zowel lichamelijk als emotioneel. In 2015 heb ik de draad terug kunnen oppikken. Weg het zwaard van Damocles, weg de angsten,...

Als we 2015 vergelijken met 2014 dan heeft mijn mama op een aanvaardbare manier met kanker kunnen leven.
Ik koester de mooie momenten van 2015 die we samen konden beleven. Tenerife staat waarschijnlijk wel op nummer 1. Maar voor mij minstens even belangrijk waren die dochter-moeder momenten: iets samen gaan eten, gaan shoppen, een gezellige babbel met een cavake,... Wat had ik die gemist...

In mei 2015 ben ik tot het besef gekomen dat ik meer wilde met mijn leven. Ik deed eerst aan jobcoaching, schreef me in voor een opleiding vastgoed aan Syntra Oostende, ontmoette de juiste mensen en kreeg de kans om zelfstandig te worden. In 2016 start ik in mijn eigen vastgoedkantoor in Oostende. Een nieuwe uitdaging en nieuwe kansen. Misschien had ik nooit deze sprong durven wagen zonder mijn verhaal...
Soms krijg ik de vraag of ik al in een vroege middlife crises zit. Ik ben overtuigd van niet. Voor mij is dit een kantelmoment, ga ik mijn dromen waarmaken of blijf ik in mijn stabiel en voorspelbaar leven verder kabbelen. Een middlife crises is naar mijn mening tot het besef komen op je 50 dat er zo veel was wat je wilde doen maar niet gedaan hebt... Ook voor Fabrice vond ik het super belangrijk dat hij zijn dromen kon waarmaken. Australië stond op zijn lijstje. Wie ben ik om hem die droom te doen opbergen?

In oktober ontmoette ik Ann Reymen. Ze had ook haar verhaal, een verhaal die veel gelijkenissen had met het mijne. Een madam met ballen die op politiek vlak iets wil veranderen, die de frustraties die ik heb ivm de terugbetalingspolitiek van borstreconstructies, wil aanklagen en haar nek wil uitsteken om hier iets te veranderen. Ik juich aan de zijlijn en hoop dat ze slaagt. Ik duim dat er in 2016 iets verandert en dat ik kan helpen om die steen te verleggen.

Eind 2014 besliste Emiel om bij zijn papa te gaan wonen, heel pijnlijk... ik hoopte in 2015 op een toenadering maar die is er niet geweest. Tijd heelt wonden, zegt men... Wel, de wonden zijn niet geheeld maar ik heb er leren mee leven, net als mijn mama heeft leren leven met kanker. Ik heb me neergelegd bij keuzes die zijn gemaakt en ik heb leren aanvaarden dat er dingen zijn die je niet kan veranderen. Ik zie wel wat 2016 brengt.

2015 bracht me als mens veel bij, ik leerde veel, leerde zo veel leuke en interessante mensen kennen.

Ook een moment om een woordje van dank uit te spreken aan mijn vader en alle vrienden en familie die al sedert 2013 er steeds op de juiste moment zijn met woord en daad. Ik kan jullie niet genoeg bedanken want jullie zijn de reden dat mijn mama steeds opnieuw de kracht vindt om verder te gaan. Ze zegt vaak: ik heb nog zo veel om voor verder te leven. MERCI!

Ook bedankt aan Fabje, Amélie en mijn vrienden en buren (die eigenlijk ook vrienden zijn) dat jullie altijd meeleven en er voor me zijn. Jullie zijn TOP, merci!!!!

Hopelijk wordt 2016 alleen maar beter want ik wil meer....

Katrien
x

31 december: tussentijds rapport

Dag iedereen

Niettegenstaande dat bij de bloedafname mijn mama haar tumormarkers serieus gezakt waren, was ik toch best wel nerveus over het resultaat van de tussentijdse scans. Vandaag had mijn mama om 11 uur een afspraak in het UZ. De hele ochtend heb ik als verstijfd rond gelopen, ik kwam maar niet vooruit... Wat als... ik kan het niet aan als.... die gedachten flitsten de hele tijd door mijn hoofd.

Uiteindelijk de verlossende telefoon: een goed rapport. Tumormarkers staan op niveau van iemand die geen kanker heeft en die klieren reageren op de chemo. Goed nieuws want dit betekent dat ze in na de chemo mag beginnen aan de pillen waar ik in één in mijn vorige blogverhalen al over schreef...

Terug ademenen, terug hoop.

Ik wens jullie allemaal een spetterend 2016 met vooral een goede gezondheid. De rest kan je allemaal zelf doen. Geluk maak je zelf, daar ben ik echt van overtuigd.

uitnodiging

Dag iedereen

Mijn mama heeft vorige week woensdag nog een chemo gehad. Nog twee te gaan. Ze heeft er relatief weinig last van. Ik had die dag een afspraak met Ann Reymen in Gent en ben samen met Ann binnen gesprongen terwijl mijn mama wachtende was op de chemo. Ze vond het wel fijn om Ann eens te ontmoeten. Nadien zijn we in Bistro Ghelamco een pasta gaan eten. Was echt fijn om Ann terug te zien, toffe madame met een visie. We zouden echt heel graag een verschil maken voor de terugbetalingsproblematiek waar ook ik als patiënte mee te maken heb gehad. Wie weet wordt 2016 wel het jaar waar dit in kan gebeuren.

Ik ben heel blij dat zij haar nek wil uitsteken om op politiek vlak iets te veranderen.

's Avonds had ik een afspraak met iemand van het bestuur van de organisatie Beautiful After Breast Cancer. Dit is een organisatie die vrouwen na borstkanker ondersteunt op allerlei vlakken.
Ik wil me heel graag inzetten voor de organisatie als vrijwilliger.

Uit ons gesprek bleek dat ze wel iemand kunnen gebruiken die weg kan met sociale media en de website zou ook een opfrissingsbeurt kunnen gebruiken. Bij deze werd ik gebombardeerd tot verantwoordelijke sociale media. :)

Op zondag 10 januari organiseren we een fundraising evenement waar Ann Reymen gastvrouw zal zijn.

Waar? KBC Arteveldetoren Sint-Denijs Westerem

Wat? 10 u 30 worden jullie verwacht en krijgen jullie de mogelijkheid de Panoramazaal van de Arteveldetoren te bezoeken.

11 u Conference “Het Waterloo van links”: Ivan De Vadder, Karl Meersman en Jan De Smet pakken uit met het jaaroverzicht van 2015.

12 u 15 aperitief aangeboden door Beautiful ABC stichting en KBC

Mogelijkheid bezoek Panoramazaal

13 u 00 Einde

Inschrijven voor 4 januari. inschrijving fundraising activiteit (hier vind je alle details)

Stan Van Samang, VTM , Deze is voor jou, 6 januari, ALLEMAAL KIJKEN

Hoi hoi

eindelijk mag en kan ik meer vertellen. Op 6 januari start dus een nieuw programma :'Deze is voor jou'

Via mijn blog kreeg ik de vraag om hier aan mee te doen en ik heb die kans met twee handen gegrepen. Het resultaat kunnen jullie zien op 6 januari.

interessante filmpjes BRCA gen mutatie

Dag iedereen

Ik ben sedert kort lid van een groep op facebook met vrouwen die ook een genmutatie hebben.

Via die site, vind ik regelmatig interessante dingen waarvan ik denk dat ze misschien andere mensen kunnen ondersteunen. Ik wil ze dan ook op mijn blog plaatsen omdat ik het vooral jammer vond dat ik alles zelf heb moeten uitzoeken en misschien kan ik hier dingen centraliseren

Zo is er een documentaire Tijdbommen. Tijdbommen
Een aangrijpende documentaire over Sanne, die op 21-jarige haar gezonde borsten preventief laat verwijderen, als blijkt dat ze gemuteerd is met BRCA1. Een erfelijk gen met een zeer verhoogd risico op borst- en eierstokkanker. Sanne laat zich tijdens het hele proces filmen, van amputatie tot revalidatie, een heftige ervaring met mooie en verdrietige momenten, over twijfel en onbeantwoorde vraagstukken. Het filmproces heeft vijf jaar geduurd.

Professor Blondeel stuurde me ook de link van een andere film. Nieuwe tieten
‘Nieuwe Tieten’ is het relaas van Sacha Polaks zoektocht naar wat haar mogelijkheden zijn. Haar queeste brengt haar onder meer naar het UZ in Gent, bij plastisch chirurg Phillip Blondeel die bekend staat om borstreconstructie met eigen weefsel. ‘Nieuwe Tieten’ is een persoonlijke en openhartige documentaire. De ervaringen van Sacha zijn vaak aangrijpend en emotioneel, maar ook verhelderend en soms zelfs hilarisch.

Marc Coucke en Yamina Krossa scoren. Blij dat er mensen zijn die hun nek uitsteken.

Bedrijfsleider en zakenman Marc Coucke investeert 75 miljoen euro in kankerpreventie, -diagnose en -therapie. Dat heeft hij zopas bekendgemaakt op een persconferentie op zijn kasteeldomein in Merelbeke.

Sinds de verkoop van zijn farmaceutisch bedrijf Omega Pharma heeft Coucke al in verschillende sectoren geïnvesteerd. Hij pompte onder meer geld in de Oostendse bouwgroep Versluys, van zijn goede vriend Bart Versluys. Coucke is voorzitter van voetbalclub KV Oostende en investeerde recent ook in dierenpark Pairi Daiza.

Nu maakt hij 75 miljoen euro vrij voor kankeronderzoek. Van dat bedrag gaat er 2,5 miljoen euro naar het goede doel Stop Darmkanker. Met dat budget kan de vzw zijn werking professionaliseren. Perrigo, het Amerikaanse farmabedrijf dat Couckes bedrijf Omega Pharma overnam, zal de vzw ondersteunen.

"Oncologie ligt vanzelfsprekend dicht bij mijn roots, maar vermoedelijk is dit het domein in de medische wetenschap waar het meeste evolutie in zit", motiveert Marc Coucke zijn beslissing. "Zowel op het vlak van preventie, detectie als in het genezingsproces hebben we een aantal initiatieven genomen."

Verder gaan de investeringen naar vier innovatieve bedrijven, met voorop het Zwitserse Sophia Genetics, dat via complexe DNA-analyses kanker precies kan diagnosticeren en behandelen. Ook wordt geïnvesteerd in de Belgische start-up miDiagnostics (ontwikkeling van een chip zodat mensen zelf bloedanalyses kunnen uitvoeren), het Amerikaanse bedrijf MdxHealth (testen om prostaat- en darmkanker op te sporen) en investeringsmaatschappij Droia (dat op zijn beurt investeert in innovatieve kankertherapieën).

1 december

Dag iedereen

De chemo van vorige week verdraagt mijn mama relatief goed. Ze is moe en heeft wat last van pijnlijke ledematen. We zitten op de helft en dat is het belangrijkste, we kunnen beginne aftellen ;)

Zondag is de papa van Skip gestorven. Hij vocht al een aantal jaren moedig tegen kanker.

.Can you tell me whe he's gone?You know, he freed a lot of peoplebut it seems the good die young, yeah.I just looked around and he was gone.

dikke knuffel aan Skip, Annelies en de familie xxx

Groetjes Katrien

Oproep Kom op tegen kanker

Registratie hoge kosten

Om betere beleidsvoorstellen voor te kunnen stellen vraagt Kom op tegen kanker de medewerking van mensen die veel centen uit eigen zak heb moeten betalen. Mocht je iemand kennen, stuur gerust de link door.

25 november lang geleden....en we zitten al op de helft

Dag iedereen

Ik kreeg vandaag een mailtje van een collega die in pensioen is, ze zei me dat het lang geleden was dat er nog iets te lezen stond op mijn blog en ja dat is waar.... Ik mag dit niet uit het oog verliezen, dus bedankt Mia ;)

Vandaag is mijn mama voor haar derde chemo geweest, gelukkig heeft ze er tot nu toe niet te veel lichamelijke last van gehad. Ze is wel wat meer moe en ze heeft wel voor de zekerheid een spuitje bijgekregen om haar bloedwaarden goed te houden want ze stonden niet aan de beste kant. We zitten op de helft. Nog drie te gaan.

Momenteel hebben we het razend druk. Van her naar der... Grote plannen maar daar vertel ik jullie sowieso later wel nog eens over.

Ik heb ook toegezegd om me te engageren voor de organisatie Beautiful after breast cancer. Een heel mooi initiatief waar ik met veel plezier mijn energie in zal steken. http://www.beautifulabc.com/nl
Professor Blondeel heeft me geïnspireerd en ik wil heel graag mijn steentje bijdragen.

Noteer alvast allemaal in jullie agenda dat je op 6 januari 2016 naar VTM moet kijken. Ook daar kan/mag ik voorlopig niet veel over vertellen maar het zal echt de moeite zijn.

Tot binnenkort

Veel liefs
Katrien

5 november professor Blondeel

Dag iedereen

Vandaag had ik om twee uur een afspraak bij professor Blondeel over het terugbetalingsdossier van mijn operatie. Ik verwachtte niet echt iets want ik ben zelf al heel ver gegaan. Hij deelt die mening en zegt dat de verzekeringsmaatschappij een stelling innam en die zullen dit niet veranderen want dan scheppen ze een precedent.

We hadden een heel aangenaam gesprek en wat ik vooral onthou is dat hij zijn hart op de juiste plaats heeft en zich naast zijn drukke agenda engageert om deze problematiek maar ook veel andere zaken bespreekbaar te maken. Inspirerende man! Het is bijzonder jammer dat hij en veel ander chirurgen allemaal over dezelfde kam worden geschoren.

Chirurgen studeerden lang ( hij deed zijn laatste examen op zijn 35), die mensen werken hard en lang en hebben een enorme verantwoordelijkheid. Wie zijn wij om hun loon in vraag te stellen...
Een mens denkt bij het horen van een plastische chirurg aan: borstvergrotingen, Botox, facelifts.... Maar vooral aan geldwolven en zakkenvullers....
Ten eerste gaat het hier over reconstructieve chirurgie: borstreconstructies, schisis (gehemeltespleet), chirurgie na kwaadaardige huidkanker of brandwonden,.... Dit is broodnodig en als je goed bent in je vak dan mag je goed betaald worden. Bovendien zijn hun verdiensten geen zuivere winsten, ze moeten ook afdragen aan ziekenhuis, een team betalen,..
Ten tweede doet hij heel veel gerelateerde dingen die niet betaald worden. Als een advocaat 135 EUR per uur vraagt vindt iedereen dit aanvaardbaar maar een dokter moet zijn loon aanpassen ?????

Hij vroeg me of ik me wilde engageren voor zijn organisatie en dat doe ik met veel plezier. Dit zal zeker een vervolg hebben. Dit hele jaar heeft mijn leven 180 graden gedraaid en daar ben ik blij om.
Ik ontmoette zo veel toffe en interessante mensen. I love it!!

28 oktober ANN REYMEN

Ik wist dat Ann Reymen ging verschijnen in Knack en ik wist dat daar een opening zat om de problematiek die er is ivm reconstructies na kanker en wanneer je draagster bent van een erfelijk gen, aan te kaarten.

Ik was echt benieuwd wat het ging geven.... Het SLOEG in als een BOM!!!!!!

Respect voor Ann Reymen. Ik herken zo veel van haar in mij. Ook haar mama is een heel positieve vrouw, net als de mijne en net als ik wil Ann Reymen geen medelijden maar een eerlijk oplossing van dit probleem.

Momenteel is enkel de patiënt slachtoffer terwijl chirurgen, RIZIV en hospitalisatieverzekeringen naar elkaar wijzen...

Ik werd gecontacteerd door een journaliste met de vraag om in het Nieuwsblad te verschijnen. Ik heb toegezegd.

Alleen jammer dat de informatie die werd neergepend in de krant niet hetgeen was wat ik meedeelde aan de journaliste.

Hier de juiste info:

de totale operatie kostte 18 758 EUR
Het RIZIV betaalde 7 308 EUR
De hospitalisatieverzekering een grote 6 000 EUR
en ik de rest.

Ik hoop dat ik via deze weg de juiste info kan verspreiden want het laatste wat ik wil is vrouwen nog meer afschrikken.

24 oktober

Dag iedereen
We zijn terug gerustgesteld. Mijn mama kreeg bloed toegediend en haar bloedwaarden gingen spectaculair naar een aanvaardbaar niveau. Ze mocht bijgevolg zaterdag al naar huis. She did it again, ons vechtertje !!!

De dokter verzekerde ons dat het plan gewoon verder gaat en de chemo verder wordt toegediend. Wat was ik blij dat te horen 😃. Woensdag moet ze dus gewoon verder met de geplande chemo.

Ik hou jullie verder op de hoogte. Bedankt alvast voor de steun.

Katrien

23 oktober

Niet zo een goed nieuws, deze ochtend telefoon gekregen dat mijn mama gisterenavond laat nog werd opgenomen in het ziekenhuis. Haar bloedwaarden stonden veel te slecht en ze werd opgebeld door de huisarts dat ze onmiddellijk naar UZ moest. Ze moet zeker tot na het weekend blijven en mag geen bezoek ontvangen. Ze heeft bloed gekregen...

Wat als ze de chemo niet kan verdragen? Wat als ze die 6 chemo's niet kan krijgen? Dan maakt ze geen kans om die pillen te krijgen...

Terug zorgen, terug een mentale opdoffer... Maar ze ging vechten, ze heeft het me beloofd.

Katrien

22 oktober de chemo laat zijn sporen na...

Door de chemo krijgt mijn mama kleine bloeduitstortingen. Deze namiddag komt de huisarts om haar bloed te testen. Ik ben toch bezorgd....

Dit zou dus het gevolg zijn van te weinig bloedplaatjes.

Ik hou jullie veder op de hoogte.

Groetjes
K

21 oktober

Het is dus nooit slecht het buikgevoel te volgen. Zaterdag was ik ontzettend moe en had ik eigenlijk meer zin om uit te slapen dan naar Brussel te rijden voor het congres maar er was iets in mij die me er toch deed heen gaan.

Gisteren ben ik gecontacteerd door professor Blondeel, plastisch chirurg UZ Gent. Hij vroeg me mijn dossier door te geven ivm mijn terugbetaling van de hospitalisatieverzekering. Indien er inderdaad onregelmatigheden zijn gebeurd, wil hij me helpen. Hoe? Dat weet ik nog niet, zijn secretaresse ging me bellen om een afspraak te maken.

Ik doe momenteel mee aan een onderzoek van www.brca.be waar ik me heb geëngageerd om via een forum gedurende een tweetal weken de werkwijze van genetische centra, de testingperiode, de noden van de patiënten,... onderling te bespreken. Ik ben binnen mijn parcours duidelijk goed begeleid geweest,er zijn zelfs mensen die telefonisch werden ingelicht over het feit dat ze draagster waren van het gen, ook merk ik dat mensen meer inlichtingen willen over de methodes. Alles wordt wel uitgelegd maar vaak is dat te veel informatie in eens. Er is ook duidelijk nood aan psychologische begeleiding, dit werd mij voorgesteld maar is duidelijk niet standaard in alle centra. Bijna alle vrouwen willen graag in contact komen met lotgenoten en dat kan ik beamen, dat zou inderdaad een hulp zijn geweest. Via het internet vind je er wel maar vaak moet je zelf op zoek en veelal kom je mensen van Nederland tegen. Ik vermoed dat Belgen nog te schuchter zijn om openlijk te praten over dergelijke dingen. Er is echt nog veel werk aan de winkel!

Ik droom er van om in gesprek te gaan met de verzekeringsmaatschappijen om er fundamenteel iets te kunnen aan veranderen. Transparantie, menselijkheid,....meer vragen we niet.
Ik droom er van om mee te helpen de noden van vrouwen tijdens hun testing in kaart te brengen. Er moet toch standaard psychologische begeleiding zijn... Er moet toch een infobrochure kunnen worden meegegeven aan de patiënten want de uitleg die je krijgt van de dokter dringt vaak niet door en dan komen mensen thuis en beginnen ze internet raad te plegen. Er moet toch al bij de mededeling van het resultaat kunnen meegedeeld worden wat een gemiddeld kostenplaatje is en welke terugbetaling er is via mutualiteit en/of hospitalisatieverzekering. Het kan toch niet dat vrouwen niet voor een operatie kiezen omdat ze de financiële middelen niet hebben. Er zou toch een mogelijkheid moeten zijn dat genetische centra of psychologische begeleiders lotgenoten samenbrengen. Jullie horen het: mijn vechtlust is terug.... waar ik een jaar geleden van droomde, is gebeurd. Er is iemand die mijn kan en wil helpen. Niet voor mijn eigen centen alleen, ik zou gewoon het verschil willen maken voor iedereen die hier ooit mee te maken krijgt, misschien wel voor mijn eigen kinderen...

BRCA congres BRUSSEL 17 oktober

Dag iedereen

Deze zomer had ik mezelf voorgenomen om het verleden te laten rusten en verder te gaan met mijn leven.

Mijn preventieve operaties zijn nu een jaar achter de rug. Uiteindelijk heb ik de terugbetaling van de erelonen niet kunnen bekomen en durfde ik niet naar de rechter te stappen want dit kon me nog meer geld kosten en misschien nog meer teleurstellingen. Ik heb het heel moeilijk gehad met die onrechtvaardigheid maar ik heb het uiteindelijk los gelaten...

Ik werd uitgenodigd op een congres in Brussel om daar mijn verhaal te vertellen en had toegezegd. Ik had een hele drukke week gehad en twijfelde tot het laatste of ik wel zou gaan. Opnieuw die confrontatie, opnieuw dat verhaal en voor wie of wat.... Wat ben ik blij dat ik mijn buikgevoel gevolgd heb. Ik ben zo veel interessante mensen tegen gekomen en ik heb zo veel geleerd.

Ann Reymen was moderator, een echte toffe madame, een vrouw met ballen. Professor Blondeel was geraakt door mijn verhaal, Ann vertelde me dat hij me zou helpen. Ik hoop echt dat hij zijn schouders wil steken onder deze problematiek want er moet uiteindelijk halt worden geroepen aan deze verschrikkelijke willekeur... Vrouwen die het niet financieel kunnen betalen moeten ook de kans krijgen om een preventieve operatie te ondergaan. Verzekeringsmaatschappijen moeten transparanter zijn en onmiddellijk aan de mensen zeggen hoe de vork aan de steel zit. Ik heb de pech gehad niet juist te zijn ingelicht door mijn toenmalige makelaar en een onwetende dossierbeheerder van de verzekeringsmaatschappij aan de lijn te hebben gehad.

Er was ook een spreker die uitleg gaf over de medicijnen die mijn mama zal nemen na haar kuur chemo. Ik heb grafieken gezien met de resultaten en die zijn echt veelbelovend. Ik heb met de professor in kwestie gepraat en hij zegt dat mijn mama een hele grote kans maakt om weer voor een tijd beter te zijn dus dat maakte me echt wel gelukkig. Hij sprak zelfs over jaren... Ik blijf realistisch maar ben toch hoopvol.

Dit was een weer een leerrijke dag en de verre rit naar Brussel meer dan waard.

Groetjes
K

11 oktober

Dag iedereen

De eerste chemo is een feit. Momenteel niet echt veel nevenwerkingen behalve dan wat slapjes, vermoeidheid en geen smaak van het eten. Ik ben al heel blij dat ze niet ongemakkelijk is en vrij goed kan functioneren. Hopelijk blijft dit zo!!!

Ik wil iedereen bedanken voor de telefoontjes. Het deed haar deugd dat iedereen zo betrokken was.

Zelf ben ik gecontacteerd geweest door een zelfhulpgroep die zich inzet voor mensen die het BRCA gen hebben. Op 17 oktober is er een congres waar ze de manier van werken van de verzekeringsmaatschappijen inzake de terugbetaling van preventieve operaties in vraag zullen stellen.
Ze hebben me gevraagd om te komen spreken over mijn ervaring. Ik heb toegezegd. Ik vind het verschrikkelijk dat mensen die borstkanker hadden of het BRCA gen hebben en een borstreconstructie willen, dit uit eigen zak moeten betalen. http://www.brca.be/

De operaties die ik onderging kostten mij 5 500 EUR. Dit geld betaalde ik om mijn kans op borstkanker te verkleinen, om mezelf te bevrijden van het zwaard van damocles dat boven mijn hoofd hing. Ik ben bevrijd... Heeft elke vrouw hier dan geen recht op? Hebben vrouwen die de lijdensweg hebben gehad van borstkanker geen recht om hun leven terug op te pikken en zich opnieuw vrouw te kunnen voelen....

Ze hebben me ook gevraagd om mijn persoonlijke ervaringen met BRCA gen detectieproces te delen gedurende twee weken via een online platform. Vrouwen kunnen daar vragen stellen en het is de bedoeling dat ik mijn ervaringen met hen deel. Ik doe dit met veel plezier want ik weet dat ik die periode het heel jammer vond dat ik niet kon praten met mensen die hetzelfde hadden want een mens heeft op zo een moment veel vragen en twijfels....Ik heb alles zelf moeten uitzoeken...

Ik hou jullie op de hoogte xxx

28 september

Dag iedereen

Vandaag toch wat minder nieuws gekregen, de klieren die aanwezig waren waren toch gegroeid en de tumormarkers waren verhoogd. Dus toch chemo :(

Om de drie weken zal er een kuur zijn en ik het totaal 6 keer. Ze zou haar haar niet verliezen. Als die kuren over zijn zou ze pillen moeten nemen die nog niet op de markt zijn maar in vorige studies bewezen hebben dat ze heel doeltreffend zijn vooral bij erfelijke kankers.

We stellen hier nu onze hoop op in.

Toen ik het nieuws hoorde, stond mijn wereld weer even stil.... Mijn mama neemt het, zoals alles, heel nuchter en positief op.

Toch weer even een plaats proberen geven....

Groetjes
K

25 september

Dag iedereen

Het resultaat is gekend, mijn mama heeft voor het onderzoek van haar hoofd terug een goed rapport gekregen. Wat een opluchting!!!!! Ze moet pas over 4 maanden opnieuw onder de scan. De professor was heel tevreden en de psychologe, Sarah, noemde mijn mama een wondertje!

De uitslag van haar andere onderzoeken zijn nog niet officieel meegedeeld maar professor Ceelen had de foto's al even bekeken en volgens hem zag alles er stabiel uit.

Dat betekent voor ons toch terug wat ademruimte.

Van zodra meer nieuws, dan horen jullie van mij.

Groetjes
K

21 september

Hoi iedereen

Vandaag had mijn mama terug haar scans... best wel nerveus dus!!!!

Dit weekend is ze samen met Marjan een weekendje aan zee geweest, het was prachtig weer en ik vermoed dat dit haar wel deugd heeft gedaan. Ze heeft eindelijk wat nieuwe winterkledij gevonden naar haar zin. Lekker gegeten en genoten.

Deze ochtend moest ze al vroeg in het UZ zijn voor alle onderzoeken en nadien ook bij professor Ceelen.

Volgens hem zag het er allemaal heel stil uit in haar buik. Het protocol was wel nog niet beschikbaar maar volgens hem zag het er stabiel uit. Nu nog afwachten van haar hoofd....

Voor mij staan er ook veranderingen op til.
Ik heb eindelijk de sprong durven zetten. Ik was al heel lang aan het twijfelen of ik al dan niet nog aan een opleiding vastgoed zou beginnen. In augustus heb ik mijn stagecontract bij vastgoed ACTA getekend en ik start daar op 1 oktober daar in het kantoor. Ik moet 200 dagen stage doen. Morgen een competentietest afleggen in Brussel en dan hoop ik mijn BIV nummer te krijgen. Ik wil de sprong wagen... Terug iets gaan doen met mijn eerste diploma, bedrijfsbeheer. Ik hoop ergens een evenwicht te vinden met het onderwijs. De combinatie zou voor mij super zijn want ik doe het nog steeds heel graag maar ik zie het me niet fulltime te doen tot mijn pensioenleeftijd. We zien wel wat de tijd brengt. In ieder geval hebben de gebeurtenissen van de afgelopen jaren/maanden mij geleerd dat ik mijn kansen moet grijpen. Ik hou jullie verder op de hoogte.

Groetjes
K

14 september

Dag iedereen,

Vandaag MRI gehad.

De dokter die de interpretatie moest doen was een oudere hele lieve dame die heel veel

begrip had voor mijn inwendige stress en onzekerheid die speelde. Ik mocht me bijgevolg

in de wachtzaal zetten en wachten op resultaat. Ze ging wanneer ze een gaatje had mijn

beelden al bekijken zodat ik niet meer hoefde te wachten tot volgende week dinsdag op de

consultatie bij de dokter. Het bolletje die aan de linkerkant zit is vetnecrose als overblijfsel

van mijn operatie. Alles zag er verder normaal uit, ik mag dus terug ademhalen. Ik ben

super content!!! Groetjes K

8 september

Dag iedereen

School is een klein weekje bezig. Alles gaat terug in zijn normale gang. Vind het wel goed zo.

Ik ben ondertussen in het UZ geweest om hun visie te vragen. Was best wel wat emotioneel in de war te horen dat er eventueel restanten borstweefsel waren overgebleven.

Volgende week maandag onderga ik een MRI scan om te weten wat er concreet aanwezig is. De week nadien heb ik een afspraak met professor Van Landuyt en zullen we wel zien wat er zal gebeuren. Ik heb het een beetje van me af proberen zetten.

Met mijn mama gaat alles goed. Ze ziet er goed uit en heeft energie. Haar volgden scanonderzoeken staan terug op het programma, eind september.... Terug stress....

Groetjes
K

dinsdag 25 augustus

Dag iedereen

Vorige week was een bewogen weekje.

Jaarlijks moet ik een controle echo van mijn borsten laten maken. Maandag had ik een afspraak. De dokter vond het nodig de dag nadien ook nog een punctie te doen omdat ze iets gezien hadden in mijn linker borst. Ze wilden het zekere voor het onzekere nemen. Op dinsdag over de middag liet ik de punctie doen en dan was het wachten. Twee dagen later lieten ze me weten dat het niet kwaadaardig was maar er moesten nog een aantal testen gebeuren om te achterhalen wat het wel was.
Pas gisteren kreeg ik het nieuws dat het zeker geen littekenweefsel is maar de dokter denkt dat het nog eigen borstweefsel is, een uitgezette melkklier. Dat is natuurlijk niet de bedoeling dat dit er nog zit want het kan kwaadaardig worden met de tijd. De gynaecoloog raadde me aan de chirurg te raadplegen en zijn visie te vragen. Ik mag aanstaande dinsdag al gaan. Het is niet super dringend maar in de eerste plaats heb ik de operatie ondergaan om emotionele rust te vinden, ik wil dan ook die rust hebben. Ik hou jullie op de hoogte wat de dokter hiermee wil doen. Ik zou het liefst hebben dat het verwijderd wordt.

Vandaag ben ik op bezoek geweest bij mijn collega die ook moedig zijn strijd aangaat tegen die verschrikkelijke ziekte. Ik herleefde een stukje mijn verhaal, zo veel herkenning.... Die bezoekjes vind ik heel belangrijk omdat ik weet dat mijn mama haar sterkte en vechtlust haalde uit de vriendschap die ze kreeg van anderen. We duimen voor goed nieuws in september voor hem!

Tot binnenkort!
Katrien

17 augustus

Dag iedereen

De vakantie kabbelt verder en ik heb het gezellig druk. Veel mensen over de vloer, zalig genieten, eten, drinken, kansen grijpen,... Ik geniet met volle teugen!!!!

Mijn mama doet het goed, ze geniet, ze grijpt ook haar kansen en klaagt nooit. In september terug scans, terug spanning, terug hopen,....

Ik wil toch even stil staan bij een aantal mensen die hun strijd aan het strijden zijn. Een collega van mij, een crème van een man strijdt zijn strijd, moedig en vol hoop. Wij hopen met hem mee.

Vandaag heeft mijn nonkel zijn strijd verloren, het was een harde strijd, een moedige strijd. Mijn gedachten zijn bij hem, mijn tante,Steven, Katrien en de kinderen.

Opnieuw worden wij geconfronteerd met hoe meedogenloos de ziekte is en het besef hoe dankbaar wij mogen zijn met de extra's die we krijgen samen met mijn mama.

Hier een foto van mij met mijn nonkel in betere tijden. Het gaat je goed nonkel Jo

juni 2011

When someone gets diagnosed with cancer, everyone around you does too." Dit liedje zegt ALLES!!!

I'm gonna love you through it... (liedje)

Een speciale bedankt aan mijn papa, die er altijd voor mijn mama is. You are my HERO x

She dropped the phone and burst into tears
The doctor just confirmed her fears
Her husband held it in and held her tight
Cancer don't discriminate or care if you're just 38
With three kids who need you in their lives
He said, "I know that you're afraid and I am, too
But you'll never be alone, I promise you"

When you're weak, I'll be strong
When you let go, I'll hold on
When you need to cry, I swear
That I'll be there to dry your eyes
When you feel lost and scared to death,
Like you can't take one more step
Just take my hand, together we can do it
I'm gonna love you through it.

She made it through the surgery fine
They said they caught it just in time
But they had to take more than they planned
Now it's forced smiles and baggy shirts
To hide what the cancer took from her
But she just wants to feel like a woman again
She said, "I don't think I can do this anymore"
He took her in his arms and said
"That's what my love is for"

And when this road gets too long
I'll be the rock you lean on
Just take my hand, together we can do it
I'm gonna love you through it.
I'm gonna love you through it.

vakantie Tenerife juli 2015

Dag iedereen

We hebben hier echt de tijd van ons leven!!! We genieten van elke moment en oma verlegt hier haar grenzen. We wandelen, genieten van een glaasje,eten lekker en doen uitstapjes. Zo blij dat we dit kunnen delen. Ik ben super dankbaar!!!

Vandaag in de krant

BENETIET een prachtig initiatief voor vrouwen die een borstreconstructie nodig hebben!

Naar aanleiding van de slechte reclame van ZEB (je kon er een ingreep bij een plastische chirurg winnen) kwam ik terecht op een website van benetiet.
Ik heb contact opgenomen met mevrouw Krossa die zich engageert voor deze vzw. Er komt beweging in de onderhandelingen over de terugbetalingen. Voor mij waarschijnlijk te laat maar voor veel vrouwen goed nieuws.

www.benetiet.be

BENETIET ondersteunt vrouwen die na een borstamputatie door borstkanker
een borstreconstructie wensen met eigen weefsel, maar hiervoor niet over de nodige middelen beschikken.
BENETIET gaat uit van de zelfredzaamheid van vrouwen en versterkt hen door binnen hun eigen netwerk ondersteuning te vinden en begeleidt hen hierin.
BENETIET zamelt fondsen in om vrouwen hierbij te ondersteunen.

De reden waarom ze dit doen?

Een borstreconstructie met eigen weefsel is duur.
De techniek vraagt buitengewone expertise en specialisatie van een plastisch chirurg. Bovendien duurt een gemiddelde ingreep 6 à 8 uur voor de reconstructie van 1 borst.

De hieraan verbonden kosten vallen volgens het RIZIV onder de noemers “ereloon” en “esthetische chirurgie” en worden daarom onvoldoende terugbetaald.

Een borstreconstructie met eigen weefsel kost gemiddeld 2.600 eur voor 1 borst en 4.000 eur voor 2 borsten (Bron: Rapport VLK april 2014).

Dit is voor veel vrouwen niet haalbaar, zeker niet na een hele periode te zijn teruggevallen op een vervangingsinkomen en/of invaliditeitsuitkering.

BENETIET vindt dat elke vrouw die na een borstamputatie door borstkanker, al dan niet preventief, een borstreconstructie met eigen weefsel wenst, hier recht op heeft.

We vinden het een onrecht wanneer een vrouw zich dit moet ontzeggen om een financiële kater te voorkomen.

BENETIET gaat dus ook het debat aan over de terugbetalingspolitiek die tekort schiet en voert een vurig pleidooi om deze onrechtvaardigheid weg te werken.

Omdat we geloven dat elke vrouw vrij moet kunnen kiezen welke borstreconstructie ze wilt, los van financiële argumenten.

opnieuw drie maanden rust

Hallo iedereen

Het schooljaar zit er voor mij al op en net kreeg ik het nieuws dat de scans van mijn mama onveranderd zijn gebleven. Dat betekent dus dat we opnieuw drie maanden kunnen ademhalen.

Voor het eerst in lange tijd kan ik met een gerust gemoed vertrekken op reis.

Ik wens iedereen een deugddoende vakantie en ik zal jullie wel af en toe een reisverslagje schrijven.

Groetjes
Katrien

12 juni

Dag iedereen

Vorige week ben ik op controle geweest bij de gynaecoloog. Elk jaar een totale check up inwendige echo was goed, bloed genomen en na de vakantie een echo van mijn borsten. Het risico is wel bijna volledig geweken maar professor Van Landuyt drukte me op mijn hart de kleine kans toch niet als onbestaand te beschouwen.

Ik voel me heel goed in mijn vel en het is bijna niet te geloven dat ik vorig jaar deze tijd het nieuws over mijn BRCA gen nog moest vernemen. Wat vliegt de tijd toch snel. Nog geen minuut heb ik mijn beslissing beklaagd. Ik heb het gevoel een tweede kans te hebben gekregen en bekijk veel dingen op een andere manier.

Volgende week zijn de controles van mijn mama aan de beurt. Ik zou er liever niet aan denken maar het moet. Ze ziet er zo goed uit en ze heeft terug energie. Het doet goed haar zo te zien. Juli nadert ook dus ze mag straks haar valiezen beginnen pakken. Ik hoop dat we dit kunnen doen zonder zorgen. Dit zou de eerste keer zijn in twee jaar dat ik op reis kan vertrekken zonder zorgen en het zou voor mijn mama een terugkeer zijn naar Tenerife. Ze heeft vaak gezegd dat ze daar nooit meer zou geraken, zo zie je maar, zeg nooit nooit en geniet van elke mogelijkheid die zich aanbiedt in het leven.

Het zijn bijzonder drukke momenten nu op school, ik probeer zeker jullie op de hoogte te houden over de resultaten van de onderzoeken.

Tot gauw!!!

Groetjes
K

2 juni verjaardag

Vandaag werd mijn mama 64 jaar. Een verjaardag die ze in augustus dacht niet meer te kunnen vieren.

Wat heeft ze genoten!!! We hadden afgesproken aan zee met een aantal vriendinnen (oud-collega's) om bij mij thuis aperitief te nemen en nadien gingen we eten in De Haan.

Het was super gezellig. Ze zei zelf dat het één van de mooiste verjaardagen was die ze ooit vierde.
Nog eens bedankt aan al wie een berichtje stuurde, belde of een kaartje stuurde. Het waren er zo veel en het deed haar zo deugd.

Na al die tijd zijn er nog steeds zo veel mensen betrokken en dat heeft ze enkel aan zichzelf te denken. Haar eeuwig positivisme is haar kracht en daar bewonder ik haar zo voor. Mama, je bent de beste!!!!

druk druk druk

Dag iedereen

De tijd vliegt voorbij.... er is zoveel gebeurd, maa vooral leuke en goede dingen. Het mag ook wel eens...

Mijn mama en ik hebben de laatste weken al heel veel samen gedaan en ik heb er zo van genoten.

In juli komt ze samen met een vriendin naar Tenerife en ik vind het geweldig. Ze is al aan het plannen. Plezant dat er eens plannen kunnen worden gemaakt...

Mijn leven kabbelt ook vooruit en ik voel me super goed.

Af en toe overvalt me de angst van de onderzoeken in juni maar dan verdring ik dat weer.

Begin juni moet ik zelf naar de gynaecoloog voor onderzoeken, ook dat schuif ik voor me uit.

De rush naar het einde van het schooljaar is begonnen, ook dat brengt de nodige drukte...

Groetjes
Katrien

het is hard te sterven als het lente is...

Maandag het spijtige nieuws gekregen dat onze collega Guido overleden is. Amper 10 maanden na zijn diagnose heeft hij zijn strijd verloren. Het maakte ons heel klein en triest. Tegelijkertijd ben ik zo dankbaar dat ik nog al die mooie momenten kan hebben met mijn ouders. Het is jammer genoeg niet aan iedereen gegund. Rust zacht Guido...

Vandaag een laatste controle bij professor Van Landuyt. Ik ben nu 6 maanden na mijn operatie officieel goedgekeurd en moet niet meer teruggaan op controle.

Ik had een afspraak om drie uur en voordien ben ik met mijn mama gaan lunchen naar d'Oude Leie. Het was wéér super lekker en super gezellig!

We zijn ook stilletjes beginnen dromen over de vakantie. Als we iemand vinden die mee kan gaan om de verzorging van haar stoma op zich te nemen zou ze eventueel overwegen om een aantal dagen mee te gaan naar Tenerife.
We hebben iemand die wil meegaan en de verzorging van de stoma op zich kan nemen maar nog eventjes wachten of haar verlof kan ingepland worden. Dat zou zo super zijn... Toch een beetje stilletjes dromen...

De paasvakantie

Dag iedereen

Lang geleden dat ik iets schreef maar het zijn drukke tijden geweest. We hebben genoten van welverdiende rust.

Ik ben een aantal keren met mijn mama terrasje gaan doen en gaan eten. Er stond ook een dagje shoppen op het programma. Ik voelde me zo gezegend met mijn mama-dochter momenten. Dit verdient ze echt! Ze maakt opnieuw plannen en is altijd zo optimistisch, een plezier om met haar op baan te gaan.

Enkele sfeerbeeldjes:

luister naar dit liedje... hier draait het allemaal om!

liedje

Meer lezen »

we staan er niet altijd bij stil hoe kinderen omgaan met verdriet....

Amélie 8 jaar...

Angelina Jolie liet ook haar eierstokken verwijderen...

Angelina Jolie (indien je het artikel wil lezen kan je het hier vinden)

Een paar treffende zinnen:

ik voel me comfortabel bij wat er zal komen, niet omdat ik sterk ben maar omdat dit deel uitmaakt van het leven'

Ik weet dat mijn kinderen nooit zullen moeten zeggen 'mijn mama is gestorven aan eierstokkanker.

Het is niet mogelijk om alle risico's uit te sluiten en ik ben nog altijd vatbaar voor kanker. Ik zoek naar natuurlijke manieren om mijn immuunsysteem te versterken. Ik voel me vrouwelijk en sta achter de keuzes die ik gemaakt heb

we kregen terug wat ademruimte...

Dag iedereen

Een toch wel stressvolle week gehad. Woensdag kreeg mijn mama de resultaten van haar scan. We wisten al dat de scan van haar hoofd goed was maar de rest wisten we nog niet. Woensdag rond kwart voor één kwam het verlossende telefoontje. De kliertjes die ze de vorige keer opgemerkt hebben, zijn onveranderd gebleven. Dus we krijgen terug drie maanden rust. Over drie maanden terug scans en dan zien we weer...

Opluchtig alom!

Zo blij dat we weer eens drie maanden kunnen doorgaan zonder behandelingen of medicijnen.

De paasvakantie staat voor de deur, ik heb toch het één en ander gepland met mijn mama.

Half april is het al weer twee jaar geleden dat ons leven een drastische wending nam. Wat vliegt de tijd. Ik ben zo blij dat ik mijn mama nog bij mij heb. Wat zie ik haar graag!!!!

Groetjes
Katrien

17 maart : Je kan de golven niet stoppen maar je kan wel leren surfen...

Ik las de spreuk op internet ergens... En ja dat telt zo voor ons. Het is zo waar. Af en toe worden we gespoeld door de golven en telkens terug op ons plank om die golven te trotseren.

Met mij gaat het terug beter. Ik heb mijn energie terug gevonden.

Morgen de scans.... pfff Ik probeer het te verdringen maar ik weet dat volgende week deze tijd ons leven terug een andere wending kan hebben genomen en dat is zo verwarrend soms...

Van zodra ik resultaten heb, laat ik het weten op mijn blog. Toch vandaag nog even een dag met onwetendheid, genieten van de zon en van het momenteel zorgeloze.... We zien wel wat morgen brengt!

Katrien

4 maart

Dag iedereen

Sedert de week voor de vakantie ben ik nu al aan het sukkelen met mijn gezondheid... Nu hebben ze eindelijk gevonden wat er is. Ik heb een clostridium infectie door antibiotica te gebruiken in de week voor de krokusvakantie. Ik ben heel vermoeid door de aanhoudende buikloop, totaal geen fut meer, terwijl ik een paar weken geleden over een huis kon springen. Nu maar hopen dat deze ongemakken snel van de baan zijn.

Mijn mama heeft heel wat activiteiten gehad de laatste weken. Ik ben nog steeds de mensen heel dankbaar die haar komen halen om een toffe namiddag te hebben en die mensen die haar nog steeds op regelmatige basis komen bezoeken.

We praten eigenlijk nog heel weinig over haar ziek zijn. We weten allebei dat de onderzoeken van maart naderen maar we passen allebei hetzelfde principe toe: voor ons uitschuiven en het probleem aanpakken als het zich stelt. Ik weet ergens wel dat er iets zal zijn en dat ons leven weer een deuk zal krijgen. Er zal behandeling nodig zijn, welke weten we nog niet... alles hangt af van de resultaten...

Hier ben ik misschien wel in geëvolueerd, ik durf te leven en ben niet constant aan het denken aan wat er zal komen. Ik leef nu.

Vorige week heeft Amélie oorringen gekregen van oma en opa. Ze was heel geëmotioneerd toen ze zei dat ze hoopt dat Amélie elke keer wanneer ze haar oorringen zal insteken, ze zal denken aan haar. Dat zijn dan natuurlijk heel moeilijke momenten.

Groetjes
K

17 februari

Dag iedereen

Het is krokusvakantie dus ik had een dagje gepland met mijn mama. We zijn wat boodschappen gaan doen. Ik had in een modeprogramma van Trinny and Susannah eens gezien dat ze iemand restylden die een stoma had. Aangezien die dame heel veel problemen had met een gepaste broek te vinden die niet te veel drukte op de stoma werd daar gekozen voor een zwangerschapsbroek. Mijn mama heeft hetzelfde probleem.

Ik ben dus met haar naar baby's corner geweest. Ik heb heel discreet het probleem uitgelegd en dat meisje heeft dat enorm goed aangepakt. We kregen een paskamertje dat wat apart stond, ze hebben alle mogelijke broeken uitgehaald. Nu heeft ze toch twee comfortabele broeken. Nadien zijn we gaan eten naar Dujardin. Het heeft gesmaakt en het was super gezellig.

Toen ik naar zee reed, voelde ik dat ik zware benen had, thuisgekomen werd het snel duidelijk. Opnieuw koorts. Deze nacht twee keer andere pyjama moeten aandoen, hele hoge koorts, flauw gevoel. Doodziek... Terugval van de griep van vorige week vermoed ik.

Sedert mijn operatie in oktober heb ik al een keelontsteking gehad, sinusitis, griep met ontsteking bovenste luchtwegen en nu opnieuw hervallen van griep. Ga volgende week mijn bloed eens laten nemen. Begin me toch zorgen te maken.

Gelukkig is het nu vakantie en kan ik uitzieken. Opnieuw al mijn plannen geannuleerd en mijn zetel is mijn beste vriend.

Groetjes
Katrien

Dirk De Wachter pleidooi voor een beetje ongelukkig zijn.

Dirk De Wachter

Heel interessant!!!

12 februari gelukkig zijn met kleine dingen...

Dag iedereen

De griep heeft me ondertussen te pakken met een ontsteking van de bovenste luchtwegen. Het is vorige week begonnen met hese stem en tegen maandagavond geen stem meer en algemene malaise. Dokter gebeld maar het was zo druk dat er geen enkele dokter kon komen.

Uiteindelijk 's morgens toch een dokter te pakken gekregen en algemeen spreekverbod gehad en uitzieken. Had dat beter de vorige keer ook gedaan maar goed, gedane zaken maken geen keer.

Ik verveel me wel, thuis zitten pff niets voor mij. Al mijn leuke activiteiten moeten afzeggen deze week. Maar goed, ik heb tijd genomen om wat TV te kijken. Ik heb naar Via Annemie gekeken en haar belevenissen op de intensieve zorgen.

Ewel amai, confronterend. Mensen stellen steeds hun grenzen bij. Dat hebben we op die 2 jaar ook steeds gedaan. Ik herkende ook hoe blij mensen kunnen zijn met hele kleine dingen. Dat is bij mijn mama ook. Vandaag nog. Ik weet dat ze graag het gezelschap van onze hondje Alice heeft maar nu ik ziek ben, is ze al in een paar dagen niet geweest. Normaal gaat ze daar als we allebei werken. Deze ochtend heeft Fabrice ze toch binnen gestoken zonder dat ze het wist. Wel met zo een klein gebaar, is mijn mama blij. Dat is toch zalig en dat doet een mens toch nadenken.
Voor wie Via Annemie wil bekijken: http://www.dailymotion.com/video/x2gk...

Gisteren kreeg ik rond vier uur een SMS-je van mijn buurvrouwtje uit Deinze. Haar papa heeft zijn strijd tegen kanker verloren. Hij heeft een lange weg afgelegd, heel moedig. Respect! Nele en ik hebben het als buurvrouwtjes altijd heel goed kunnen vinden, zonder elkaars deur plat te lopen ofzo... Nu ik aan zee woon hebben we nog steeds contact, we begrijpen elkaar en ik denk dat dit zo zal blijven. Ik ben in gedachten bij haar en haar familie. Ze stuurde me: Mijn papa is zopas overleden... heel rustig heeft hij ons verlaten... x

Ik heb haar geantwoord dat haar papa haar niet verlaten heeft maar dat hij altijd bij haar zal zijn in alles wat ze doet:

26 januari

Dag iedereen

De controle bij mijn plastische chirurg is goed gegaan, hij was heel tevreden over het resultaat. Over drie maanden moet ik terug en gaan we beslissen welke kleine correcties er nog moeten worden gedaan. Ik vind het resultaat nu al heel mooi maar het kan nog beter. Aan de rechterkant heb ik een klein putje die ze zouden opvullen en aan de linkerkant is er vetweefsel dat niet soepel wordt, ook dat gaan ze proberen verhelpen.

Met mijn mama loopt alles vlot. De operatie is goed verlopen en de kleine ongemakken van de operatie zijn bijna van de baan.

Jammer genoeg heb ik al mogen delen in de brokken van de verkoudheden. Sedert zaterdag serieus beginnen niezen en snotteren en zaterdagavond hevige hoofdpijn beginnen krijgen. Deze ochtend opgestaan maar mijn hoofd bonkte en ik voelde me precies een dweil. De huisarts is ondertussen geweest en ik heb een Voltaren spuit gekregen omdat de pijn niet overging met dafalgan. Antibiotica voor sinusitis. Normaal gezien zou ik woensdag terug kunnen gaan werken. Ik hoop het want voel me beschaamd dat ik nu al geveld bent. Dokter zegt dat dit normaal is omdat mijn weerstand door de operatie serieus is afgenomen en er zijn heel veel mensen ziek, ik had ook maar een bloeddruk van 9 over 6, dus geen wonder dat ik een "dweilgevoel" heb.

De voltaren spuit doet zijn werk, ik voel me al stukken beter.

Gisteren is mijn mama samen met Fabrice naar AA Gent tegen KVO gaan kijken. Ze had tickets gekregen via An De Mol en Marijke. Ze heeft er zo van genoten. Het was wel heel confronterend voor haar dat haar conditie zo slecht was. Fabrice heeft haar moeten ondersteunen en helpen om tot op hun plaats te geraken. Toen ze deze ochtend belde was ze wel geëmotioneerd toen ze het vertelde.

Nog eens bedankt aan de mensen die zorgden voor de twee kaarten.

Vorige week heeft er iemand gebeld van de CM ziekenzorg naar mijn mama ivm mijn blog. Ze zouden er graag dingen uit publiceren. Ben best wel fier dat mijn teksten zullen worden gebruikt. Ik zou niets liever willen dan mensen helpen die in dezelfde situatie verkeren. Mijn mama is namelijk een voorbeeld van hoe je moedig leeft met kanker. Ik ben echt fier op mijn mama, nooit klagen, nooit zagen en overal het beste proberen uithalen!

Ik wil ook nog een speciaal kaarsje laten branden voor Mamke, een klassemadam die vorge week de diagnose heeft gekregen van darmkanker. Ik hoop zo dat de dokters nog kunnen helpen om haar een kwaliteitsvolle tijd te geven met haar familie. We denken aan jullie xxx

Groetjes
Katrien

20 januari

Dag iedereen

Lang geleden dat ik schreef. Ondertussen ben ik terug gestart met werken en het doet me goed!!! Het vraagt uiteraard wel wat organisatie en ik probeer genoeg mijn rust te vinden en te doseren.
Het lijkt te lukken. We zijn nu toch onze derde week bezig en mijn energie is nog steeds op een behoorlijk niveau. Ik heb nog steeds de moed om 3 keer in de week naar de fitness te gaan en twee keer te lopen.

Morgen moet ik op controle bij mijn plastische chirurg en ik hoop dat hij ook tevreden is van het resultaat. Over twee maanden moet ik mijn bloed nog eens laten nemen om te controleren of mijn bloedwaarden terug een aanvaardbaar niveau hebben. (het zou me verwonderen als het niet zo was want ik voel me heel goed in mijn vel)

Vandaag moest mijn mama terug een kleine ingreep ondergaan. Ze hebben haar stoma opnieuw aangelegd omdat ze vaak problemen heeft met haar stomamateriaal dat los kwam. Deze ochtend heb ik haar voor dag en dauw binnen gebracht en tegen kwart na zeven kwamen ze haar al halen om de operatie te laten doorgaan.

Tegen half elf was ze al terug op haar kamer en alles is goed verlopen. Omdat ze haar zo goed voelde mocht ze zelfs diezelfde avond nog naar huis. Ik was wel blij voor haar, niets boven een eigen bedje en de vertrouwde omgeving.

Toen ik deze avond thuiskwam lag mijn factuur van mijn operatie in de bus. Toch wel een indrukwekkend bedragje dat er moet opgelegd worden na tussenkomst van de mutualiteit. (een opleg van 11 608 EUR) De verzekeringsmaatschappij is nog steeds niet over de brug gekomen om volledig tussen te komen. Ik heb ondertussen een advocaat onder de arm genomen en een onafhankelijke ombudsdienst geraadpleegd. Ik hoop dat ze toch gaan willen tussenkomen. Ik heb hier tenslotte niet voor gekozen.

Ik hou jullie verder op de hoogte.

Katrien