Vandaag de verjaardag van Emiel, we proberen het zo leuk mogelijk te maken en alles normaal te laten verlopen.
Ikzelf ben supermoe, precies de terugslag van de afgelopen weken. De communie staat ook voor de deur en dat vergt toch ook wat energie.
Er zijn de laatste dagen al heel veel mensen op bezoek geweest bij mijn mama en dat maakt me wel blij. Zo heeft ze haar afleiding en ze put ook heel veel energie uit al die positieve mensen.
Zondag is ze jarig, we gaan dit samen vieren met de communie, ik ga haar toch eens extra in de bloempjes zetten!! Dat verdient ze! Maandag aanstaande naar professor Ceelen, hij zal haar nog eens goed informeren over wat er allemaal zal gebeuren.
Op naar de communie nu...
Katrien
27 mei een gewone week????
Deze week, een 'gewone' week. Kan een mens nog zijn leven gewoon noemen nu??? Toch moeten we proberen in die routine geraken. Willen of niet, de wereld blijft draaien zeker?
Dit weekend toch de batterijen terug opgeladen. Elk gesprek, met wie dan ook komt uiteindelijk wel terug naar de angst en onzekerheid die we meemaken maar nu kunnen we hoopvol zijn en dat betekent voor ons de wereld!!!
Gisteren heb ik ook een aantal mensen verwittigd die nog niet op de hoogte zijn. Deze blog is eigenlijk ideaal want ik weet dat mijn mama niet zo graag elke keer opnieuw deze pijnlijke gebeurtenissen van naaldje tot draadje vertelt.
Ik probeer haar zo veel mogelijk te motiveren om dingen te doen en mensen vinden het niet erg als je zegt dat je er liever niet over praat. Ze mag haar zeker en vast niet isoleren, het is al erg genoeg dat ze dit allemaal moet ondergaan!
Benieuwd wat deze week zal brengen.
Katrien
Dit weekend toch de batterijen terug opgeladen. Elk gesprek, met wie dan ook komt uiteindelijk wel terug naar de angst en onzekerheid die we meemaken maar nu kunnen we hoopvol zijn en dat betekent voor ons de wereld!!!
Gisteren heb ik ook een aantal mensen verwittigd die nog niet op de hoogte zijn. Deze blog is eigenlijk ideaal want ik weet dat mijn mama niet zo graag elke keer opnieuw deze pijnlijke gebeurtenissen van naaldje tot draadje vertelt.
Ik probeer haar zo veel mogelijk te motiveren om dingen te doen en mensen vinden het niet erg als je zegt dat je er liever niet over praat. Ze mag haar zeker en vast niet isoleren, het is al erg genoeg dat ze dit allemaal moet ondergaan!
Benieuwd wat deze week zal brengen.
Katrien
toch op de communie van Amélie...
25 mei
Vandaag op zoek geweest naar kleren voor mijn mama voor op de communie van Amélie. Alles in haar kast is veel te groot. We hebben echt iets heel mooi gevonden, maatje 36 amai, ze is wel echt mager!
Verder wel een goeie dag gehad, er is een last van onze schouders. We weten waar we staan en wat er gaat gebeuren. We weten dat ze ook een kans heeft en dat betekent voor mij de wereld!!
Ik heb gereserveerd voor mijn ouders in hun lievelingsrestaurant. Ik wil dat ze zo veel mogelijk afleiding zoeken. Dat is belangrijk om deze weken nu nog door te komen. Morgen moet ze voor een gezichtsbehandeling gaan en ze wou het eerst afbellen omdat ze geen zin heeft om uitleg te geven maar ik heb haar omgepraat. Ze moet gewoon zeggen dat ze ziek is en dat ze er liever niet over praat, de ontspannende behandeling zal haar deugd doen!!
Maandag ga ik terug naar Deinze om haar op te beuren en samen dingen te doen. Dit weekend probeer ik dan ook mijn batterij terug op te laden.
Katrien
Vandaag op zoek geweest naar kleren voor mijn mama voor op de communie van Amélie. Alles in haar kast is veel te groot. We hebben echt iets heel mooi gevonden, maatje 36 amai, ze is wel echt mager!
Verder wel een goeie dag gehad, er is een last van onze schouders. We weten waar we staan en wat er gaat gebeuren. We weten dat ze ook een kans heeft en dat betekent voor mij de wereld!!
Ik heb gereserveerd voor mijn ouders in hun lievelingsrestaurant. Ik wil dat ze zo veel mogelijk afleiding zoeken. Dat is belangrijk om deze weken nu nog door te komen. Morgen moet ze voor een gezichtsbehandeling gaan en ze wou het eerst afbellen omdat ze geen zin heeft om uitleg te geven maar ik heb haar omgepraat. Ze moet gewoon zeggen dat ze ziek is en dat ze er liever niet over praat, de ontspannende behandeling zal haar deugd doen!!
Maandag ga ik terug naar Deinze om haar op te beuren en samen dingen te doen. Dit weekend probeer ik dan ook mijn batterij terug op te laden.
Katrien
23 mei Ik wil zo veel mogelijk weten wat er ons te wachten kan staan...
23 mei
Door te lezen ga ik ook dingen begrijpen. Ik lees geen ervaringen van andere mensen maar op de website van Vlaamse Liga tegen kanker vind je heel veel objectieve informatie die je dingen beter doet begrijpen.
Ik ben te weten gekomen dat chirurgie de meeste kansen geeft op genezing. Het zieke orgaan kan bij mijn mama worden weggenomen en de uitzaaiingen zijn van die aard dat ze kunnen weggenomen worden. Ze weten ook al heel goed met welk monster ze te maken hebben door de kijkoperatie en de biopsie.
De primaire tumor zit dus in haar rechter eierstok en die gaan ze verwijderen. (waarschijnlijk ook de baarmoeder en linker eierstok)
De kankercellen hebben zich bij haar dan ook verplaatst in haar buikholte rechts, dicht bij de rechter eierstok. Het is dus een regionale metastase Hopelijk is de kanker niet te agressief en kunnen ze hem halt toeroepen.
Katrien
Door te lezen ga ik ook dingen begrijpen. Ik lees geen ervaringen van andere mensen maar op de website van Vlaamse Liga tegen kanker vind je heel veel objectieve informatie die je dingen beter doet begrijpen.
Ik ben te weten gekomen dat chirurgie de meeste kansen geeft op genezing. Het zieke orgaan kan bij mijn mama worden weggenomen en de uitzaaiingen zijn van die aard dat ze kunnen weggenomen worden. Ze weten ook al heel goed met welk monster ze te maken hebben door de kijkoperatie en de biopsie.
De primaire tumor zit dus in haar rechter eierstok en die gaan ze verwijderen. (waarschijnlijk ook de baarmoeder en linker eierstok)
De kankercellen hebben zich bij haar dan ook verplaatst in haar buikholte rechts, dicht bij de rechter eierstok. Het is dus een regionale metastase Hopelijk is de kanker niet te agressief en kunnen ze hem halt toeroepen.
Katrien
23 mei Vandaag het verdict????
23 mei
10 uur en nog steeds geen nieuws, ik trek mijn stoute schoenen aan en bel zelf. De dame op het secretariaat ziet dat het resultaat in de pc zit. Ze verbindt ons door met professor Ceelen. Ik geef mijn mama door zodat ze zelf de dokter aan de lijn heeft. De zenuwen gieren door mijn lijf. Ik hoor haar vragen:'Heb ik een toekomst?'
Het verdict. De tumoren in haar buik komen voor van de rechter eierstok. Uit de kijkoperatie is gebleken dat alles goed wegneembaar is. Zijn antwoord op haar vraag 'heb ik een toekomst' was absoluut. Dit klinkt voorzichtig positief.
Op 18 juni volgt een zware operatie. Ze gaan een debulking doen en HIPEC behandeling.
http://www.surgery.ugent.be/pages/hipec.htm
http://www.uzgent.be/wps/wcm/connect/nl/web/zorg/zorgverleners/topreferente+zorg/hipec
Zelf ben ik ziek, ik heb roofbouw gepleegd op mijn lichaam de afgelopen weken, niet genoeg geslapen en de rode wijn was een hele goeie vriend. Ik ga me herpakken echt waar!!
Mijn mama is dolgelukkig dat ze naar de communie van Amélie zal kunnen komen. Ze kijkt er enorm naar uit. Meegaan op reis naar Tenerife zal niet kunnen maar dat kan dan wel weer volgend jaar!! Voor het eerst durf ik vooruit kijken en voor het eerst heb ik terug moed om de communie te organiseren.
Katrien
10 uur en nog steeds geen nieuws, ik trek mijn stoute schoenen aan en bel zelf. De dame op het secretariaat ziet dat het resultaat in de pc zit. Ze verbindt ons door met professor Ceelen. Ik geef mijn mama door zodat ze zelf de dokter aan de lijn heeft. De zenuwen gieren door mijn lijf. Ik hoor haar vragen:'Heb ik een toekomst?'
Het verdict. De tumoren in haar buik komen voor van de rechter eierstok. Uit de kijkoperatie is gebleken dat alles goed wegneembaar is. Zijn antwoord op haar vraag 'heb ik een toekomst' was absoluut. Dit klinkt voorzichtig positief.
Op 18 juni volgt een zware operatie. Ze gaan een debulking doen en HIPEC behandeling.
http://www.surgery.ugent.be/pages/hipec.htm
http://www.uzgent.be/wps/wcm/connect/nl/web/zorg/zorgverleners/topreferente+zorg/hipec
Zelf ben ik ziek, ik heb roofbouw gepleegd op mijn lichaam de afgelopen weken, niet genoeg geslapen en de rode wijn was een hele goeie vriend. Ik ga me herpakken echt waar!!
Mijn mama is dolgelukkig dat ze naar de communie van Amélie zal kunnen komen. Ze kijkt er enorm naar uit. Meegaan op reis naar Tenerife zal niet kunnen maar dat kan dan wel weer volgend jaar!! Voor het eerst durf ik vooruit kijken en voor het eerst heb ik terug moed om de communie te organiseren.
Katrien
22 mei vandaag het verdict????
22 mei
Eindelijk de moed bijeen geraapt om te bellen naar professor Ceelen. Hij was bezig op operatiekwartier en zou terugbellen, hopelijk doet hij dat dan. De verpleegster zei wel dat het nog even kan duren.
Sommige mensen zeggen dat moest het razend dringend zijn, we het al zouden weten... Tja, dat kan maar dat kan ook niet. We zijn niet de enige patiënt in het UZ en ik durf me niet baseren op zo's speculaties.
Het is nu echt wel al heel lang wachten. Ook nog geen nieuws van voorlopige resultaten, normaal gezien zouden die er nu toch al moeten zijn volgens de dokter die mijn nonkel behandelt.
Is dit een teken van goed nieuws?
Straks weten we het, ik ben bang maar ook een stuk opgelucht want op het wachten is MOORDEND voor iedereen.
Katrien
Eindelijk de moed bijeen geraapt om te bellen naar professor Ceelen. Hij was bezig op operatiekwartier en zou terugbellen, hopelijk doet hij dat dan. De verpleegster zei wel dat het nog even kan duren.
Sommige mensen zeggen dat moest het razend dringend zijn, we het al zouden weten... Tja, dat kan maar dat kan ook niet. We zijn niet de enige patiënt in het UZ en ik durf me niet baseren op zo's speculaties.
Het is nu echt wel al heel lang wachten. Ook nog geen nieuws van voorlopige resultaten, normaal gezien zouden die er nu toch al moeten zijn volgens de dokter die mijn nonkel behandelt.
Is dit een teken van goed nieuws?
Straks weten we het, ik ben bang maar ook een stuk opgelucht want op het wachten is MOORDEND voor iedereen.
Katrien
21 mei onzekerheid
21 mei
Opnieuw een dag in onzekerheid. Elke keer dat de telefoon rinkelt, klopte mijn hart in mijn keel. Maar neen niets. Ik zit op mijn tandvlees, ik wil er zijn voor mijn mama en ik wil mijn gezin draaiende houden en ik wil een goeie mama zijn en een goeie vriendin,... Een beetje te veel van het goede...
Ik heb het even gehad. Morgen neem ik de moed bijeen en bel ik. Dit moet!! Het nieuws komt toch of het nu goed is of slecht.
Katrien
Opnieuw een dag in onzekerheid. Elke keer dat de telefoon rinkelt, klopte mijn hart in mijn keel. Maar neen niets. Ik zit op mijn tandvlees, ik wil er zijn voor mijn mama en ik wil mijn gezin draaiende houden en ik wil een goeie mama zijn en een goeie vriendin,... Een beetje te veel van het goede...
Ik heb het even gehad. Morgen neem ik de moed bijeen en bel ik. Dit moet!! Het nieuws komt toch of het nu goed is of slecht.
Katrien
21 mei
Deze nacht geen oog dicht gedaan. Het knaagt. Weten we het vandaag? Ik wil het weten, het is genoeg geweest voor iedereen. Goed of slecht, we moeten er door. Of ik sterk genoeg ben? Ik weet het niet maar zo kan het niet langer. Deze onzekerheid is onmenselijk.
Duizend vragen, duizend veronderstellingen.
Het feit dat ze niet onmiddellijk gevonden hebben waar de boosdoener zit, geeft me hoop. Misschien is het wel alleen in haar buik en nergens anders. Misschien is het wel goedaardig en kan een operatie alle monsters uit haar lichaam verwijderen.
Pas als je zoiets meemaakt kan je ten volle begrijpen wat mensen meemaken.
Hoe moet het verder met ons? Hoe gaan de kinderen dit ooit plaatsen. Hun superoma... Dit verdient ze niet, dit verdient niemand.
Deze periode heeft me ook veel geleerd. Wat echt belangrijk is bijvoorbeeld. Misschien kan er ook nog iets goed uitkomen. Ik heb ook beseft dat ik veel goeie vrienden heb. Al die mensen die met ons begaan zijn, het maakt me soms stil en het doet me beseffen dat we echte vrienden hebben.
Vanaf de dag dat ze met pensioen is gegaan, heeft ze haar ingezet voor andere mensen. Ziekenzorg, kind en gezin, ons... Heel haar leven heeft ze hard gewerkt om te staan waar ze nu staat, nu moet ze genieten en nu gebeurt dit... Eerlijk? Nee dat is het niet maar het leven is nu éénmaal niet eerlijk. Ook je familie leer je beter kennen. Iedereen gaat met zijn gevoelens op zijn manier om. Soms roept het vragen op, hoe onverschillig sommige mensen kunnen zijn. Willen ze het niet of kunnen ze het niet?
Als ik terugkijk op de laatste 10 jaar dan hebben we al heel wat watertjes doorzwommen en altijd kwamen de dingen op de pootjes terecht. Ik hoop dat het ook nu het geval is.
Mijn mama, ik zie ze zo graag en wil en kan haar nog niet missen. Ik hoop op de wetenschap, ik hoop een tikkeltje geluk en ik hoop vooral dat we dit samen overwinnen.
Katrien
Deze nacht geen oog dicht gedaan. Het knaagt. Weten we het vandaag? Ik wil het weten, het is genoeg geweest voor iedereen. Goed of slecht, we moeten er door. Of ik sterk genoeg ben? Ik weet het niet maar zo kan het niet langer. Deze onzekerheid is onmenselijk.
Duizend vragen, duizend veronderstellingen.
Het feit dat ze niet onmiddellijk gevonden hebben waar de boosdoener zit, geeft me hoop. Misschien is het wel alleen in haar buik en nergens anders. Misschien is het wel goedaardig en kan een operatie alle monsters uit haar lichaam verwijderen.
Pas als je zoiets meemaakt kan je ten volle begrijpen wat mensen meemaken.
Hoe moet het verder met ons? Hoe gaan de kinderen dit ooit plaatsen. Hun superoma... Dit verdient ze niet, dit verdient niemand.
Deze periode heeft me ook veel geleerd. Wat echt belangrijk is bijvoorbeeld. Misschien kan er ook nog iets goed uitkomen. Ik heb ook beseft dat ik veel goeie vrienden heb. Al die mensen die met ons begaan zijn, het maakt me soms stil en het doet me beseffen dat we echte vrienden hebben.
Vanaf de dag dat ze met pensioen is gegaan, heeft ze haar ingezet voor andere mensen. Ziekenzorg, kind en gezin, ons... Heel haar leven heeft ze hard gewerkt om te staan waar ze nu staat, nu moet ze genieten en nu gebeurt dit... Eerlijk? Nee dat is het niet maar het leven is nu éénmaal niet eerlijk. Ook je familie leer je beter kennen. Iedereen gaat met zijn gevoelens op zijn manier om. Soms roept het vragen op, hoe onverschillig sommige mensen kunnen zijn. Willen ze het niet of kunnen ze het niet?
Als ik terugkijk op de laatste 10 jaar dan hebben we al heel wat watertjes doorzwommen en altijd kwamen de dingen op de pootjes terecht. Ik hoop dat het ook nu het geval is.
Mijn mama, ik zie ze zo graag en wil en kan haar nog niet missen. Ik hoop op de wetenschap, ik hoop een tikkeltje geluk en ik hoop vooral dat we dit samen overwinnen.
Katrien
20 mei: de week van de waarheid
20 mei
Deze week zal het verdict vallen en ik ben zo bang... ergens wil ik de tijd stil zetten en vasthouden aan nu. Dit weekend zijn ze hier bij ons aan zee geweest, het heeft hen deugd gedaan.
Mijn papa is er ook kapot van, zaterdag zat hij bij mij te wenen. Je vader zo zien wenen is hartverscheurend maar het is in de eerste plaats het ergste voor mijn mama want zij moet het dragen en ondergaan.
Dit weekend las ik ook op internet dat Xander de Buisonjé zijn vrouw ook een tumor had in haar buikholte en bij haar bleek het goedaardig te zijn. Hier klamp ik me aan vast, waarom zou het bij mijn mama niet zo kunnen zijn.
Amélie doet haar communie, gisteren zei ze dat ze bezorgd is over oma omdat ze kanker kan hebben... Ik heb haar moeten gerust stellen dat er goede dokters zijn die al veel kunnen maar van binnen knaagt de angst. Ik legde haar uit dat als de dokter het nodig vindt om onmiddellijk een behandeling te starten we haar feest zeker nog eens opnieuw vieren maar dan met oma. Ze was deels gerustgesteld.
Op het net vond ik ook dingen over goedaardige tumoren (ik wil de slechte verhalen niet lezen) Ik wil me hier aan vasthouden tot het tegendeel gezegd wordt.
Katrien
Deze week zal het verdict vallen en ik ben zo bang... ergens wil ik de tijd stil zetten en vasthouden aan nu. Dit weekend zijn ze hier bij ons aan zee geweest, het heeft hen deugd gedaan.
Mijn papa is er ook kapot van, zaterdag zat hij bij mij te wenen. Je vader zo zien wenen is hartverscheurend maar het is in de eerste plaats het ergste voor mijn mama want zij moet het dragen en ondergaan.
Dit weekend las ik ook op internet dat Xander de Buisonjé zijn vrouw ook een tumor had in haar buikholte en bij haar bleek het goedaardig te zijn. Hier klamp ik me aan vast, waarom zou het bij mijn mama niet zo kunnen zijn.
Amélie doet haar communie, gisteren zei ze dat ze bezorgd is over oma omdat ze kanker kan hebben... Ik heb haar moeten gerust stellen dat er goede dokters zijn die al veel kunnen maar van binnen knaagt de angst. Ik legde haar uit dat als de dokter het nodig vindt om onmiddellijk een behandeling te starten we haar feest zeker nog eens opnieuw vieren maar dan met oma. Ze was deels gerustgesteld.
Op het net vond ik ook dingen over goedaardige tumoren (ik wil de slechte verhalen niet lezen) Ik wil me hier aan vasthouden tot het tegendeel gezegd wordt.
Katrien
3 mei kijkoperatie
vandaag is de kijkoperatie, ze wordt als eerste genomen dus ik hoop snel iets te horen.
Tegen de middag nog steeds geen nieuws. Ik word onrustig en bel zeker 10 keer om toch op voicemail terecht te komen...
Iets na 13 uur het verlossende nieuws. ze is terug op haar kamer maar ze mag pas zondag naar huis.
Blij dat dit toch al achter de rug is.
De verpleegster zegt ons dat het tot 10 werkende dagen kan duren voor we resultaat hebben.
Met de feestdagen voor de boeg betekent dit dat we pas in de laatste helft van mei iets kunnen horen... Onmenselijk lang wachten... maar het moet...
Katrien
2 mei opname ziekenhuis (kijkoperatie)
2 mei
Vandaag moet mijn mama om 15 uur zich aanmelden, op 3 mei wordt de kijkoperatie gedaan.
Eerst gaan we nog even iets eten om toch de gedachten wat de verzetten.
Om 18 uur ga ik naar huis, ze weent, het doet zo een pijn je mama wenend achter te laten...
Ik vind dit zo erg.
Vandaag moet mijn mama om 15 uur zich aanmelden, op 3 mei wordt de kijkoperatie gedaan.
Eerst gaan we nog even iets eten om toch de gedachten wat de verzetten.
Om 18 uur ga ik naar huis, ze weent, het doet zo een pijn je mama wenend achter te laten...
Ik vind dit zo erg.
29 april op consultatie bij professor Ceelen
Om 10 uur een afspraak bij dokter Ceelen. Ik heb even gegoogeld naar zijn naam en hij is bij de Europese top dus ik denk wel dat we bij de juiste dokters terecht zijn gekomen.
Hij opent het dossier, doet even een lichamelijk onderzoek en is ook van mening dat een kijkoperatie de enige manier is om tot de juiste diagnose te komen.
Even zegt hij ook dat goedaardige tumoren dezelfde symptomen geven... Een sprankeltje hoop???
Hij zegt ook iets over debulking, Hipec... Allemaal verwarrend...
Opnieuw geen nieuws, opnieuw wachten maar toch een klein beetje hoop... Misschien wel valse hoop...
25 april D-day...(diagnosedag)
Een oud-collega probeert mijn mama 's ochtends een beetje bij te staan. Tegen een uur of 12 ben ik bij haar. We moeten om 14 uur in K12 zijn. Een gelaten dag, ik weet niet zo goed wat ik moet of kan zeggen. De spanning in de wachtzaal is om te snijden, de emoties gieren door mijn lijf. Kwart voor drie komt de arts ons halen, mijn hart klopt in mijn keel.
De resultaten zijn opnieuw niet éénduidend. De bloedonderzoeken wijzen op geen verhoging van de kankermarkers van de darmen (CEA), wel een verhoging op gynaecologisch vlak CA125 maar niet overtuigend... Dit zou ook kunnen wijzen op andere aandoeningen... Op de echo werd ook niet echt iets aan de eierstokken gezien...
De foto's van de longen zijn goed, niets wijst op uitzaaiing daar. Dus toch licht positief...???
Ze verwijst ons door naar professor Ceelen. (chirurg oncologie) Er werd beslist dat een kijkoperatie de snelste manier is om de juiste diagnose te stellen. Er zou een biopsie genomen worden.
Opnieuw geen duidelijk nieuws, opnieuw wachten, opnieuw angst en onzekerheid.
Katrien
22 april nog meer onderzoeken
Maandag 22 april
Terug naar K12 voor de endoscopie en de coloscopie. Bij het onderzoek mag ik niet zijn, daarna word ik erbij geroepen. Mijn mama is nog wat verward door de sedatie.
De dokter die het onderzoek gedaan heeft, komt nog even bij ons. Een hele vriendelijke dokter. Ze vertelt ons dat de maag in orde is. Het darmonderzoek kon niet optimaal verlopen. Ze hebben maar 10 cm ver kunnen kijken. Door de druk van de tumoren? Zit daar een tumor?
De dokter zegt dat genezing in dit stadium niet meer mogelijk is, wel zegt ze dat het stabiliseren een mogelijkheid is. Dit grijpt me naar de keel. Ik begin te hyperventileren... dit kan toch niet???
Ze doen ook nog een bloedonderzoek en daar staan we weer met angsten en twijfels...
Katrien
Terug naar K12 voor de endoscopie en de coloscopie. Bij het onderzoek mag ik niet zijn, daarna word ik erbij geroepen. Mijn mama is nog wat verward door de sedatie.
De dokter die het onderzoek gedaan heeft, komt nog even bij ons. Een hele vriendelijke dokter. Ze vertelt ons dat de maag in orde is. Het darmonderzoek kon niet optimaal verlopen. Ze hebben maar 10 cm ver kunnen kijken. Door de druk van de tumoren? Zit daar een tumor?
De dokter zegt dat genezing in dit stadium niet meer mogelijk is, wel zegt ze dat het stabiliseren een mogelijkheid is. Dit grijpt me naar de keel. Ik begin te hyperventileren... dit kan toch niet???
Ze doen ook nog een bloedonderzoek en daar staan we weer met angsten en twijfels...
Katrien
17 - 19 april de onderzoeken en kennismaking met UZ
17, 18,19 april
Het UZ Gent K12
Een eerste afspraak bij de dienst maag, darm en leverziekten bij professor Laurent. De foto's werden grondig bekeken er volgde een lichamelijk onderzoek en ook daar kregen we te horen dat wat er op de foto te zien was niet overeen kwam met de manier hoe mijn mama eruit zag. Levendig, geen klachten,...
Een Coloscopie en endoscopie was nodig om te bepalen waar de primaire kanker zich bevindt. Wat in de buikholte te zien is, zouden uitzaaiingen zijn... Gelaten keren we terug naar huis. Nog geen stap verder...
Ik kan niet meer eten noch slapen. Mijn zorgeloze leven staat plots op zijn kop. Dit is zo moeilijk te aanvaarden en een plaats te geven. De kinderen voelen de spanning maar we proberen toch nog geen paniek te zaaien want we weten zelf nog niets. Maandag de ondezoeken... hopelijk weten we dan meer. Donderdag 2 mei mogen we terug bij professor Laurent voor de diagnose.
Katrien
Het UZ Gent K12
Een eerste afspraak bij de dienst maag, darm en leverziekten bij professor Laurent. De foto's werden grondig bekeken er volgde een lichamelijk onderzoek en ook daar kregen we te horen dat wat er op de foto te zien was niet overeen kwam met de manier hoe mijn mama eruit zag. Levendig, geen klachten,...
Een Coloscopie en endoscopie was nodig om te bepalen waar de primaire kanker zich bevindt. Wat in de buikholte te zien is, zouden uitzaaiingen zijn... Gelaten keren we terug naar huis. Nog geen stap verder...
Ik kan niet meer eten noch slapen. Mijn zorgeloze leven staat plots op zijn kop. Dit is zo moeilijk te aanvaarden en een plaats te geven. De kinderen voelen de spanning maar we proberen toch nog geen paniek te zaaien want we weten zelf nog niets. Maandag de ondezoeken... hopelijk weten we dan meer. Donderdag 2 mei mogen we terug bij professor Laurent voor de diagnose.
Katrien
16 april de harde realiteit
Na school de kindjes ophalen en wachten op nieuws.... Niet zo een goed nieuws. De dokter even aan de lijn gehad. Harde woorden: metastasen, uitzaaiingen, UZ,... Het klonk allemaal zo onecht, precies een kwade droom maar ik werd niet wakker, het was de harde realiteit... Wat nu?
Angst, onzekerheid, pijn. Ik ben niet klaar om mijn moeder te verliezen. Ze ziet er ook nog zo goed uit, geen klachten, nooit moe, nooit klagen, voor iedereen altijd in de weer. De grond zakt weg van onder mijn voeten...
Katrien
15 april mijn wereld staat stil
Abonneren op:
Posts (Atom)