20 mei
Deze week zal het verdict vallen en ik ben zo bang... ergens wil ik de tijd stil zetten en vasthouden aan nu. Dit weekend zijn ze hier bij ons aan zee geweest, het heeft hen deugd gedaan.
Mijn papa is er ook kapot van, zaterdag zat hij bij mij te wenen. Je vader zo zien wenen is hartverscheurend maar het is in de eerste plaats het ergste voor mijn mama want zij moet het dragen en ondergaan.
Dit weekend las ik ook op internet dat Xander de Buisonjé zijn vrouw ook een tumor had in haar buikholte en bij haar bleek het goedaardig te zijn. Hier klamp ik me aan vast, waarom zou het bij mijn mama niet zo kunnen zijn.
Amélie doet haar communie, gisteren zei ze dat ze bezorgd is over oma omdat ze kanker kan hebben... Ik heb haar moeten gerust stellen dat er goede dokters zijn die al veel kunnen maar van binnen knaagt de angst. Ik legde haar uit dat als de dokter het nodig vindt om onmiddellijk een behandeling te starten we haar feest zeker nog eens opnieuw vieren maar dan met oma. Ze was deels gerustgesteld.
Op het net vond ik ook dingen over goedaardige tumoren (ik wil de slechte verhalen niet lezen) Ik wil me hier aan vasthouden tot het tegendeel gezegd wordt.
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten