Deze week, een 'gewone' week. Kan een mens nog zijn leven gewoon noemen nu??? Toch moeten we proberen in die routine geraken. Willen of niet, de wereld blijft draaien zeker?
Dit weekend toch de batterijen terug opgeladen. Elk gesprek, met wie dan ook komt uiteindelijk wel terug naar de angst en onzekerheid die we meemaken maar nu kunnen we hoopvol zijn en dat betekent voor ons de wereld!!!
Gisteren heb ik ook een aantal mensen verwittigd die nog niet op de hoogte zijn. Deze blog is eigenlijk ideaal want ik weet dat mijn mama niet zo graag elke keer opnieuw deze pijnlijke gebeurtenissen van naaldje tot draadje vertelt.
Ik probeer haar zo veel mogelijk te motiveren om dingen te doen en mensen vinden het niet erg als je zegt dat je er liever niet over praat. Ze mag haar zeker en vast niet isoleren, het is al erg genoeg dat ze dit allemaal moet ondergaan!
Benieuwd wat deze week zal brengen.
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten