21 mei
Opnieuw een dag in onzekerheid. Elke keer dat de telefoon rinkelt, klopte mijn hart in mijn keel. Maar neen niets. Ik zit op mijn tandvlees, ik wil er zijn voor mijn mama en ik wil mijn gezin draaiende houden en ik wil een goeie mama zijn en een goeie vriendin,... Een beetje te veel van het goede...
Ik heb het even gehad. Morgen neem ik de moed bijeen en bel ik. Dit moet!! Het nieuws komt toch of het nu goed is of slecht.
Katrien
Geen opmerkingen:
Een reactie posten