Vandaag wachtte ik hoopvol op een telefoontje van dokter Bontinck. Het vijfde lesuur was net gedaan en ik had een springuurtje. Op weg naar mijn auto kreeg ik telefoon. Geen goed nieuws. De beslissing is gevallen om de stoma terug te plaatsen omdat dit een onhoudbare, onmenselijke situatie is. De grond viel weg van onder mijn voeten.
Ik ben naar mijn mama gegaan om het nieuws te vertellen. Ze heeft het vrij goed opgenomen maar ik weet natuurlijk niet wat er in haar hoofd omgaat. Momenteel zit ze zo op het einde van haar Latijn dat ze weet dat het zo niet verder kan. Wat de stoma verder zal betekenen kunnen we nog niet inschatten. Aanvankelijk zag ik het als een hypotheek op haar leven maar ik weet dat we verder moeten, we kunnen niet anders.
We gaan leren om zelf een plaat te leren leggen zodat ze toch een aantal dagen met ons mee kan naar zee bijvoorbeeld. We gaan deze drempel over moeten.
Ze moest onmiddellijk binnen gaan, morgen wordt ze al geopereerd omdat professor Ceelen in verlof gaat en de operatie zelf wil doen. Ik weet nog geen details maar van zodra ik meer weet hou ik jullie op de hoogte.
Bedankt Ann, Marijke en Chris voor de morele ondersteuning. Ook aan Christine en Tine die me op het werk opgevangen hebben na het horen van dit slechte nieuws.
Groetjes
K
Geen opmerkingen:
Een reactie posten